Thursday, January 17, 2013

ගුරුදින විග්‍රහය

කිරිබත් සහ මළබත්
විහාර මහ දේවිය නැත්නම් ලංකාවේ ඉතිහාස හෝ මහා වංස කතාව මේ විදිහට ලියැවෙන්නේ නැත. විහාර මහ දේවි චරිතයෙන් පෙන්වන්නේ ලංකාවේ වංස කතාව වෙනස් කරන්න දෛවය විසින් කාන්තාවක් නිර්මාණය කළ ආකාරයය. විහාර මහ දේවියගේ කතාවේ මුල මැද සහ අග විග්‍රහ කර බලන විට ඉතිහාසය විසින් ඇයට පවරපු රාජකාරියක් ඇති බව පෙනෙන්නට තිබේ. එය නම් එකල රජ කළ එළාර රජුගේ පාලනය අන්ධ භක්තියෙන් පිළිගත් ජනතාව සහ එළාරට බයේ ප්‍රාදේශීය රජකම් බේරා ගන්න එළාරගේ පාලනයට අභියෝග නොකළ ප්‍රාදේශීය රජවරු එළාරට එරෙහිව අවදි කිරීමේ අභියෝගය ඇය බාර ගැනීමය.


ඇය තමා නිර්භය එඩිතර කාන්තාවක් බව මුලින්ම පෙන්නුවේ ඇගේ පියා වූ කැලණියේ රජ කළ තිස්ස, තෙරුන් වහන්සේ නමක් මරා දමන්න ගත් අසාධාරණ තීන්දුවට එරෙහිව ස්වභාවධර්මයා කෝප වී මුහුද ගොඩගලපු අවස්ථාවේය. මුහුද ගොඩගැලීමේ ශාපයෙන් ජනතාව මුදා ගන්න නම් මිනිස් බිල්ලක් දිය යුතු යැයි දෛවඥයන් කියද්දී මිනිස් බිල්ලක් හොයාගන්නේ කෙසේදැයි සිතමින් රජු අසරණ විය. රජුගේ දූ කුමරිය විහාර මහ දේවිය මුහුදට බිලිවීමට කැමැති වූයේ ජනතාව එම ශාපයෙන් මුදා ගන්නටය. ඇය රැගත් යාත්‍රාව මුහුදට පා කළ විට මුහුද ගොඩගැලීම නතර විය. ඇය රැගත් යාත්‍රාව ගසාගෙන ගියේ දකුණටය. එහි රජ කළ ප්‍රාදේශීය රජෙකු වූ කාවන්තිස්ස ඇයව විවාහ කර ගත්තේය.


එළාර රජුට බියේ සිටි කාවන්තිස්ස රජතුමාව එළාරට එරෙහිව මෙහෙයවන්න ඇය පළමු පියවර ගත්තේ දුටුගැමුණු කුමරා කුසෙහි සිටියදීමය. මහා වංස කතාවට අනුව විහාර මහ දේවියගේ කුසෙහි ගැමුණු කුමරා පිළිසිඳ ගෙන සිටියදී එළාර රජුගේ ප්‍රධාන යෝධයාගේ හිස කැපූ කඩුව සෝදා එහි ජලය බොන්න ‍ෙදාළ දුකක් ඇති විය. එළාර ඉදිරියේ නිවට නියාලුව සිටි කාවන්තිස්සට සිය බිසවගේ ‍ෙදාළ දුක සංසිඳුවන්නේ කෙසේද යන ප්‍රශ්නය මතු විය. ඔහු කෙසේ හෝ බිය සැක හැර සිය යෝධයා වූ වේළුසුමන අනුරාධපුරයට යැව්වේ එළාරගේ යෝධයා මරා එම කඩුවත් හිසත් රැගෙන එන්නටය.


විහාර මහ දේවිය එම ‍ෙදාළදුක මුවාවෙන් කාවන්තිස්ස රජුගේත් රට වැසියාගේත් එළාර රජු කෙරෙහි ඇති බිය නැති කරවන්න උත්සාහ කළේ එලෙසය. එසේම එළාරගේ රජදහනට ගොස් ඔහුට හානියක් කොට නිරුපද්‍රිතව එන්න යෝධ සෙනෙවියෙක්ද ඇය ඒ හරහා නිර්මාණය කළාය.
දුටුගැමුණු තරුණ වියට පත්වූ පසු ඇය දුටුගැමුණුව එළාරට එරෙහි සටනට සූදානම් කළේ කාවන්තිස්ස එම අභියෝගය බාර නොගන්නා බව දැනය.
විහාර මහ දේවිගේ ඒ ඓතිහාසික කාර්ය භාරය එස්. මහින්ද හිමියන් කවි කළේ මෙලෙසය.


රටක් ගලවන්න මුවගින් පරිහානි
කතක් තවම ඔබ මෙන් පොහොසත් නූනි
මතක් වන එබව මගේ පෙම්බර මෑණි
කෙතෙක් හොඳද ලෝකෙට සිංහල ගෑනී


එස්. මහින්ද හිමියන් මෙලෙස කවියෙන් කීවේ විහාර මහ දේවිය මෙන් කතක් යළි ඉපදෙයි දැයි නොදැනය.
ඒත් අද මෙරට ව්‍යවස්ථාදායකය, විධායකය සහ අධිකරණය මුල් කර ගෙන දිග ඇදෙන දෝෂාභියෝග සටන දෙස බලන විට ශිරාණි බණ්ඩාරනායකගේ වීර කාව්‍යයත් විහාර මහා දේවිගේ වීර කාව්‍යයත් අතර සමානකම් නැතිවා නොවේ.


මහින්දගේ ආණ්ඩුවත් එදා එළාරගේ ආණ්ඩුවට සමානය. ඔහුට අභියෝග කරන්න විපක්‍ෂයක් නැත. ඔහුගේ ආණ්ඩුවෙන් බැට කන ජනතාව නැගිට්ටුවන්න කවුරුවත් නැත. එම නිසා ඔවුන් අකැමැත්තෙන් වුවද නිහඬව සිටී.


ශිරාණි බණ්ඩාරනායක ඇතුළු විනිසුරු මඬුල්ල දිවි නැඟුමට එරෙහිව දුන් තීන්දුවත්, ඉන් පසු ආණ්ඩුවෙන් ආ තර්ජනයත් හමුවේ ඇය නොසැලී සිටි ආකාරයත් විහාර මහ දේවිය මුහුදට බිලි වෙන්න ගත් තීරණයට නොදෙවැනි නැත.
'මේ සටනින් මට සියල්ල අහිමි වුවත් ජනතාවට යමක් ඉතිරි කර යන්න මට පුළුවන්.'


ඇයගේ මෙම කතාවෙන්ම පේන්නේ මහින්දගේ ආණ්ඩුව නම් වූ මුහුදට ඇය පැන්නේ මුළු රටම වෙළාගත් බිය අධිකරණයත් ගිල ගතහොත් ජනතාවගේ නිදහස අහිමි වෙන බව දැනගෙනය. ඇය එයට එරෙහිව සටන් කරන්න ගන්නා වූ තීරණය මුහුදට බිලි වෙන්න විහාර මහා දේවී ගත් තීරණයත්, එළාර රජුට එරෙහිව කාවන්තිස්ස රජු ඇතුළු රටවැසියා සටනට සූදානම් කරන්න ගත් තීරණයට සමානය. දෝෂාභියෝගයට මුහුණ දෙන්නටත්, දෝෂාභියෝගය තුනෙන් දෙකකින් සම්මත වී තිබියදී අගවිනිසුරු ධුරයෙන් ඉවත් නොවන්නටත් ගත් තීරණ මහා සිංහල වංස කතාවේ විහාර මහා දේවියට හැරෙන්න අන් කාන්තාවකට ගත හැකි යැයි සිතිය නොහැකිය.


ඇය දිවි නැඟුම පනතට එරෙහිව දුන් තීන්දුවට පසු ආණ්ඩුවෙන් ආ බලපෑම්වලට හිස නැමුවා නම්, ඇය තමාට එරෙහි දෝෂාභියෝගයට බයේ ධුරයෙන් ඉවත් වූවා නම් දෝෂාභියෝගය තුනෙන් දෙකකින් සම්මත වූවාට පසු එයට බයේ ඉවත් වූවා නම් අද මහින්දගේ ආණ්ඩුව දිනුම්ය.


'ඒ කියන්නේ දෝෂාභියෝගයෙන් මහින්දගේ ආණ්ඩුව පැරදුණාද.......?'
'මොන ඔළමොට්ටළ කතාවක්ද ඒ................?'
'ඒක තමයි වර්ෂයේ හොඳම විහිළුව.......'
මෙහෙම අහන්නේ, මෙහෙම කියන්නේ අගවිනිසුරු නිල නිවෙස ඉදිරිපිට ඇමැතිවරු කෑවේ කිරිබත් කියල හිතාගෙන ඉන්න අයය. ඒ කෑවේ ජයග්‍රහණයේ කිරිබත් නොව පරාජයේ මළබතය.


ඔවුන් දිනල කිරිබත් කන්න ඕනා අගවිනිසුරුවරිය ඉවත් වූවා නම්ය. එසේ වූවා නම් දෝෂාභියෝගයට එරෙහිව අධිකරණය දුන් තීන්දු අතීතයට එක් වේ. එහි බලයක් නැති වේ. එවිට මහින්ද පත් කරන අගවිනිසුරුවරයාගේ ධුරයේ නෛතික බලය ප්‍රශ්න කරන්න කිසිවකුට නොහැකිය. ඇය ඉවත් නොවීමෙන් දෝෂාභියෝගයට එරෙහිව අධිකරණය දුන් තීන්දු බල සහිතය. ඒ අනුව දෝෂාභියෝගයට එරෙහිව දුන් තීන්දුවල නෛතික බලය මත ඇය තවමත් මෙරට අගවිනිසුරුය. මහින්ද පත් කළ නව අගවිනිසුරුවරයා දෙන තීන්දු සහ තීරණවල නෛතික බලය ගැන ඉදිරියේදී මෙරට අධිකරණයේ පමණක් නොව ජාත්‍යන්තර අධිකරණයේද ප්‍රශ්න කිරීම්වලට ලක් විය හැකිය.


අනෙක දෝෂාභියෝගය නිසා 2008 අය - වැයට පසු පළමුවරට මහින්දගේ තුනෙන් දෙකේ ආණ්ඩුවෙන් මන්ත්‍රිවරු හතර දෙනෙක් ආණ්ඩුවට එරෙහි වී ඇත. එරෙහි වී ඇත්තේ 1956 දීත්, 1960දීත්, 1970 දීත්, 1994 දීත් ශ්‍රී ල.නි.ප.යට බලයට එන්න පාර කපල දුන්න පරණ වමය. ප්‍රමාණයෙන් කුඩා වුණත් මෙය මහා ගුණාත්මක පිපිරිල්ලකි. එළියෙන් ඇතුළට මිස ඇතුළෙන් එළියට යෑමට නොහැකි සේ සවි ශක්තිමත්ව හදා ඇති මහින්දගේ බලකොටුවේ යකඩ ගේට්ටු කඩා ඕනෑම අයෙක්ට එළියට යන්න තියෙන බය නැති කරපු පිපිරිල්ලකි.


1975ට පසු කොන්ද කඩා ගත්තා යැයි කී පරණ වම යළි ජාතියට කොන්ද පෙන්නූ පළමු අවස්ථාව මෙයය. අනාගතයේ මේ වගේ යෝධයන් බලකොටුවේ ගේට්ටු කඩාගෙන එළියට ආවොත් මහින්දගේ ආණ්ඩුව හාන්සිය. වැටෙන්නේ නැහැ වට්ටන්න බැහැ කිව්ව ආණ්ඩුවට එරෙහිව ආණ්ඩුව ඇතුළෙන්ම ආ පළමු තර්ජනය මෙයය.
මෙතැනට පාර කපල දුන්නේ ශිරාණි බණ්ඩාරනායක නම් වූ නූතන විහාර මහා දේවියය. ඇයට එරෙහි දෝෂාභියෝගය ඉවත් කර ගන්න යැයි මෙරට මහ නායක හිමිවරු ඇතුළු අනෙකුත් ආගමික නායකයන් දෙවරක්ම ඉල්ලා සිටියදී එයට කන් නොදුන් මේ ආණ්ඩුව එළාරට නොදෙවැනි ආණ්ඩුවකි.


අගවිනිසුරුවරිය පිටුපස එන්.ජී.ඕ. කල්ලි, විදේශ ඔත්තු සේවා සිටිනවා යැයි චෝදනා කළ දේශහිතෛෂීයෝ, දේශප්‍රේමියෝ, ජාති මාමකයෝ මේ මහා දේශප්‍රේමී දේශ හිතෛෂී, ජාතිමාමක ශාසන ළැදි ආණ්ඩුව ගමේ ඉස්කෝලෙට ගිය සිංහල බෞද්ධ කුල කාන්තාවක් වූ අගවිනිසුරුවරියව ඇදලා එළියට දමන විට හුරේ දැම්මේ ලජ්ජාවකින් තොරවය. අද ගලේ පහරපු බළලෝ වගේ බලාගෙන ඉන්නේ ජාති ආලය, ශාසන ආලය, දේශප්‍රේමය බල්ලට දමලාය. අන්‍ය ආගමිකයකු ආණ්ඩුවේ උසස් ධුරවලට පත්වන විට අන්‍යාගමික කුමන්ත්‍රණ කියා කෑ ගසන මේ දේශප්‍රේමීන් අද ඉන්නේ කටවල්වල මුකවාඩම් දමාගෙනය. හිටපු අගවිනිසුරු සරත් සිල්වාට එරෙහිව එ.ජා.ප.ය දෝෂාභියෝගයක් ගෙන ආ වෙලාවේ මේ දේශප්‍රේමීන් කීවේ සරත් සිල්වාට පසු අගවිනිසුරු ධුරයට පත්වීමට සුදුසුකම් ලැබ තිබෙන විනිසුරුවරයා කතෝලිකයකු බවත්, මෙය පල්ලියේ කුමන්ත්‍රණයක් බවත්ය.


කොහොමත් ආණ්ඩුවත් එක්කම අද මේ දේශප්‍රේමීයොත් ඉන්නේ පරාජය වී කුජීත වෙලාය. මොවුන් හිතන්නේ තමන් දින්නා කියලාය. මොවුන් හිතන්නේ රටේ මිනිසුන්ට මේ ප්‍රශ්නේ දැනෙන්නේවත් නැහැ කියාය.


ටී.ඩී.එස්. දිසානායක ලියපු ජයවර්ධනගේ ලංකාව නම් ග්‍රන්ථයේ සඳහන් වන පරිදි 1970 - 77 සමගි පෙරමුණු ආණ්ඩු කාලයේ එකල අධිකරණ ඇමැති ෆීලික්ස් ඩයස් බණ්ඩාරනායක අධිකරණය තුළ ඇති දැඩි කොට හදාගත් විනිසුරුවරයෙක් සිටියේය. ඔහුව අධිකරණයේ ඉහළම තැනට රැගෙන ආ ෆීලික්ස් ඩයස් ඔහු ලවා ආණ්ඩුවට ඕනෑ තීන්දු ලියවා ගත්තේය. ඔහුගේ නම ජයා පතිරණය. ඒ කාලයේ කොළඹ ශාන්ත තෝමස්, රෝයල් පාසල් ක්‍රිකට් තරග පවත්වද්දී විනිසුරුවන් වැරැදි තීන්දු දෙන විට කොල්ලෝ කෑ ගැහුවේ 'අඩෝ ජයා' කියලාය. පසුව මෙය ගමේ පාසලේ ක්‍රිකට් තරගවලටත් ගියේය. අවසානයේ ජයා පතිරණ විනිසුරුවරයාට පාරේ බැහැල යන්නත් බැරි විය. පාරේ යන කොල්ලො කුරුට්ටොත් 'අඩෝ ජයා' කියල කෑ ගැසූහ.


හෙට අනිද්දා වන කොට ලෝකයා ලංකාවට කෑ ගහන්නේ අඩෝ කියල නොව 'පරෙයා ස්ටේට්' කියලාය. පරෙයා ස්ටේට් කියන්නේ ආර්ථික සම්බාධක පනවල ජාත්‍යන්තර සම්බන්ධතා අත්හිටුවල ලෝකයෙන් කොන් කරපු රාජ්‍යයන්ට. එ. ර්ථීචපඪචඩ කියන වචනයට සිංහල ශබ්ද කෝෂයේ තියෙන්නේ පරයා, නීචයා, කියන වචනය.


උපුල් ජෝශප් ප්‍රනාන්දු

Monday, January 14, 2013


අවිචාරය, උද්දච්චකම හා අශීලාචාරත්වය

වික්ටර් අයිවන් [Sunday, January 13, 2013]
මීට පෙර බලයේ සිටි කිසිම ආණ්ඩුවක් නොකළ බරපතළ හා සාහසික වරදක් අගවිනිසුරු අර්බුදයේදී මේ ආණ්ඩුව විසින් කර තිබේයැ යි කිවහැකිය. ඒ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් හා අභියාචනාධිකරණය විසින් දෙන ලද තීන්දු හා නියෝග නොසලකා ක‍්‍රියාකිරීමය. ඒ මගින් ආණ්ඩුව අධිකරණයේ සුජාතභාවය අහෝසි කරන අතර ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව අමුඅමුවේ උල්ලංඝනය කිරීම මගින් ආණ්ඩුවේ සුජාතභාවයද අහිමි කරගෙන තිබේයැ යි කිව හැකිය. 

ව්‍යවස්ථාව අර්ථ නිරූපණය කිරීම 

ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 125 (1) වගන්තිය යටතේ ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ අර්ථ නිරූපණයට අදාළ ප‍්‍රශ්න විභාග කොට තීන්දුදීමේ තනි හා අනන්‍ය බලය පැවරී තිබුණේ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයටය. ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 107 (3) වගන්තියට අදාළව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය දෙන ලද තීන්දුව භාරගැනීම පළමු කොට ආණ්ඩුව ප‍්‍රතික්ෂේප කළේය. 

ලෝකයේ ලොකු කුඩා කිසිම ව්‍යවස්ථාවක ව්‍යවස්ථානුකූලව විසඳාගත යුතු සියලූ ප‍්‍රශ්න ව්‍යවස්ථාවට අඩංගුවන්නේ නැත. සමහර ව්‍යවස්ථා ඉතාමත් කුඩාය. ඇමරිකන් ව්‍යවස්ථාව වගන්ති කොටස් තුනකින් යුතුය. එහි මුල් පිටපතේ දීර්ඝ බව, අතින් ලියන ලද පිටු 9ක් විය. වචන සංඛ්‍යාව 7000කි. ඉන්දියානු ව්‍යවස්ථාව සැලකෙනුයේ ලෝකයේ තිබෙන දීර්ඝතම හා විස්තරාත්මක ව්‍යවස්ථාව වශයෙනි. එය වගන්ති කොටස් 395කින්ද, උපලේඛන 9කින්ද යුතුවිය. මේ ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා දෙකම සංවර්ධනය වී තිබෙන්නේ ඒවාට ඉදිරිපත් කැරෙන ව්‍යවස්ථා සංශෝධන හා අර්ථ නිරූපණ ඔස්සේය. ව්‍යවස්ථාවට සංශෝධන ඉදිරිපත් කිරීමේ බලය තිබෙන්නේ අධිකරණයට නොව ව්‍යවස්ථාදායකයටය. එහෙත් ඒවා ආණ්ඩුක‍්‍රමයේ දර්ශනයට අනුකූලද යන්න සොයාබැලීමේ සමාලෝචන බලය තිබෙන්නේද අධිකරණයටය. තවදුරටත් පැනනැගෙන ප‍්‍රශ්නවලදී ඒවා අර්ථ නිරූපණය කිරීමේ බලය තිබෙන්නේද අධිකරණයටය. ව්‍යවස්ථාව අර්ථ නිරූපණය කිරීමේ බලය කිසිදු රටක් අධිකරණයෙන් බැහැර කොට ව්‍යවස්ථාදායකය වෙත පවරාගෙන නැත. 

සාමාන්‍යයෙන් ශිෂ්ටසම්පන්න හැම ව්‍යවස්ථාවක් පාහේ දේශපාලන බලය මහජනයාගෙන් ලැබෙන බලයක් ලෙස පිළිගනී. අපේ රටේ ව්‍යවස්ථාව මහජන බලයට වඩා ජනාධිපතිගේ පරම බලයට බර තබා සකස් කරන ලද ව්‍යවස්ථාවක් වුවද එයද බොරුවට හෝ මහජනයාගේ පරමාධිපත්‍යය බලය පිළිගනී. ව්‍යවස්ථාව අර්ථ නිරූපණය කිරිමේදී මහජන බලය සැලකිල්ලට ගැනීම අධිකරණයේ වගකීමක් හා යුතුකමක් ලෙස සැලකේ. පාලකයාට අනිසි බලයක් පවරා ගැනීමට ඉඩ නොතබා මහජනයාගේ නිදහස ආරක්ෂා කැරෙන ආකාරයට ව්‍යවස්ථාව අර්ථ නිරූපණය කිරීම අධිකරණයේ වගකීම ලෙස සැලකේ. 

ව්‍යවස්ථා අර්ථ නිරූපණය ආණ්ඩුක‍්‍රමයක තිබිය යුතු ඉතා අත්‍යවශ්‍ය වැදගත්ම අංගයක් ලෙස සලකන්නට වූයේ දෙවැනි ලෝක යුද්ධයෙන් පසුවය. හේතුව මහජන බලයෙන් තේරී පත්වන පාලකයකු ඒකාධිපතියකුගේ තත්ත්වයට පත්වූ විට සිදුවිය හැකි විනාශය කොතරම් විශාලද යන්න හිට්ලර්ගේ විනාශකාරී අත්දැකීම් විසින් පෙන්වා දී තිබීම නිසාය. එම බිහිසුණු අත්දැකීමෙන් පසුව ව්‍යවස්ථාව අර්ථ නිරූපණය කිරීමේ බලය අධිකරණයට ලබාදීමෙන් ව්‍යවස්ථාදායක ඒකාධිපති පාලනයක් ඇතිවීම වැළකිය හැකිවනු ඇතිය යන්න ව්‍යවස්ථා සම්පාදන විෂයෙහි න්‍යායවාදීන් අතර පිළිගත් මතයක් බවට පත්විය. ඉන්පසු බොහෝ රටවල් ව්‍යවස්ථාව අර්ථ නිරූපණය කිරීමේ බලය අධිකරණය වෙත ලබාදෙන ලද අතර පසුව එය ලෝකය පොදුවේ පිළිගත් ව්‍යවස්ථා සම්ප‍්‍රදායයක් බවට පත්වීයැ යි කිවහැකිය. බි‍්‍රතාන්‍යය හා ඩෙන්මාර්කය හැර අනෙක් හැම රටක්ම පාහේ එක් ආකාරයකට හෝ තවත් ආකාරයකට ව්‍යවස්ථාව අර්ථ නිරූපණය කිරීමේ බලය ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට හෝ ඒ සඳහාම ඇති කළ විශේෂ අධිකරණ ආයතනයකට පවරා තිබේයැ යි කිව හැකිය. 

රිට් ආඥා බලය 

පුද්ගලයකුට නීතියට පටහැනිව හානියක් ඇති කරන ආකාරයට මුල් අවස්ථා අධිකරණයක හෝ විනිශ්චය අධිකාරියක හෝ වෙනත් ආයතනයක් විසින් දෙන ලද තීන්දුවකදී අභියාචනාධිකරණයක් ඉදිරියට ගොස් තමාට බලවත් අසාධාරණයක් සිදුවී ඇති බැවින් ඒ ගැන නැවත සලකා බලන ලෙස ඉල්ලා සිටීමේ අයිතියක් ව්‍යවස්ථාවේ 140 වැනි වගන්තියෙන් ලබාදී තිබුණේය. එවැනි අවස්ථාවකදී දඬුවම් කරනු ලැබූ ආයතනයේ වාර්තා සෝදිසි කිරීමේ හා පරීක්ෂා කිරීමේ බලයද නීතිය අනුව සර්ටියෝරාරි, ප්‍රෙසිඩෙන්ඩෝ, මැන්ඩාමුස් හෝ ක්වෝවොරොන්ටෝ ගණයේ රිට් ආඥා නිකුත් කිරීමේ සම්පූර්ණ බලය ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව මගින් අභියාචනාධිකරණයට ලබාදී තිබුණි. 

රිට් ආඥා සම්ප‍්‍රදාය එංගලන්තයේ දෙවැනි එඞ්වඞ් රජුට පෙර සිටද තිබී එඞ්වඞ් රජුගේ කාලයේදී හොඳින් තහවුරු වී, පසු කාලයකදී ලෝකයේ ශීලාචාර බොහෝ රටවල් සිය නීති සම්ප‍්‍රදායයන්ට එකතු කරගෙන ඇති නීති සිද්ධාන්තයක් ලෙස සැලකිය හැකිය. එය සැලකුණේ පැහැරහැරීමට කිසිදු ඉඩක් නැති රජුගේ ආඥාවක් ලෙසය. එය ලංකාවේද 1835 සිට පැවත එන සම්ප‍්‍රදායකි. 

රිට් ආඥා ක‍්‍රමය ලංකාව බි‍්‍රතාන්‍ය යටත්විජිතයක්ව පැවති යුගයේදී ඉංග‍්‍රීසි ආණ්ඩුකාරයාට එරෙහිව පාවිච්චි වූ අවස්ථාවක් පවතී. ඒ කාලයේදී ඉංග‍්‍රීසි ආණ්ඩුකාරයා අපේ කාලයේ විධායක ජනාධිපතිටත් වඩා බලවත් විය. වතු පාලකයකු ලෙස ලංකාවට පැමිණ සිටි බ්‍රේස්ගර්ඞ්ල් නමින් වන ඕස්ටේ‍්‍රලියානු ජාතික වතු පාලකයකු, ලංකාවේ සමසමාජ ව්‍යාපාරය සමග සහයෝගයෙන් ක‍්‍රියාකළේය. සමසමාජ පක්ෂය විසින් නාවලපිටියේදී පවත්වන ලද ප‍්‍රසිද්ධ රැුස්වීමක් අමතා කතා කරමින් බ්‍රේස්ගර්ඞ්ල් සුදු වතු පාලකයන්ගේ කටයුතු බලවත් ලෙස විවේචනය කළේය. ඒ ගැන සුදු වතු පාලකයන් මගින් ස්ටබ්ස් ආණ්ඩුකාරයාට දැනගන්නට ලැබී සුදු වතු පාලකයකු සමසමාජ ව්‍යාපාරයට එකතු වී සිටීම ගැන කෝපයට පත්වූ ආණ්ඩුකාරවරයා බ්‍රේස්ගර්ඞ්ල් 1937 අපේ‍්‍රල් 27 වැනි දිනට පෙර පැය 48ක් තුළ ලංකාවෙන් පිටවී යායුතු බවට නියෝග කළේය. 

සමසමාජ පක්ෂය ටික දිනක් බ්‍රේස්ගර්ඞ්ල් සඟවාගෙන සිට ඉන්පසු පොලීසියට අත්අඩංගුවට ගැනීමට සලස්වා ආණ්ඩුකාරයාගේ පිටුවහල් නියෝගයට එරෙහිව රිට් ආඥාවක් ලබාගැනීම සඳහා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට පෙත්සමක් ඉදිරිපත් කළේය. එම පෙත්සම විභාගයට ගැනුණේ අගවිනිසුරු ඒබ‍්‍රහම්ස් ප‍්‍රමුඛ රජ තුන්කට්ටුවක් ඉදිරියේය. පුද්ගලයකු රටින් පිටුවහල් කිරීමට ආණ්ඩුකාරවරයාට ලැබී තිබෙන බලය කිරීටයෙන් ලැබී තිබෙන විශේෂ බලයක් නිසා යටත්විජිත ලේකම්වරයාට හැර ඒ ගැන ප‍්‍රශ්න කිරීමේ බලයක් අධිකරණයට නැති බවට නීතිපතිවරයා එහිදී තර්ක කළේය. එහෙත් රජ තුන්කට්ටුව නීතිපතිගේ තර්කය පිළිගත්තේ නැත. ආණ්ඩුකාරයාට ඒ බලය පාවිච්චි කළහැක්කේ යුද්ධයක් හෝ කැරලිකාර තත්ත්වයක් පවතින විශේෂ අවස්ථාවකදී පමණක් බව ප‍්‍රකාශ කරමින් බ්‍රේස්ගර්ඞ්ල් පිටුවහල් කිරීමට ආණ්ඩුකාරයා දී තිබූ නියෝගය ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් අවලංගු කළේය. මා මේ මගින් උත්සාහ කරන්නේ රිට් ආඥා සම්ප‍්‍රදායට තිබෙන බලමහිමයේ ප‍්‍රමාණය පෙන්නුම් කිරීමය. 

ශීලාචාරකම අහිමි කරගැනීම 

එය මුල් අවස්ථා අධිකරණයක්, විනිශ්චය අධිකාරියක් හෝ වෙනත් පාලන අධිකාරියක් විසින් දෙනු ලබන නීතියට පටහැනි අසාධාරණ තීන්දුවකදී අසාධාරණයට ලක්වූ පුද්ගලයාට සහන ලබාගැනීමට තිබෙන බලවත්ම ක‍්‍රමයක් ලෙස සැලකිය හැකිය. ශිරාණි බණ්ඩාරනායක අගවිනිසුරුවරිය පමණක් ඊට පෙර අගමැති ධුරය හෙබවූ සිරිමා බණ්ඩාරනායක මහත්මියද ඇයට එරෙහිව ජනාධිපති ජේ.ආර්. ජයවර්ධනගේ නියමයෙන් ඇගේ පාලන කාලයේදී සිදුවී තිබූ වැරදි සොයා බැලීමට පත් කරන ලද ජනාධිපති පරීක්ෂණ කොමිෂන් සභාවට එරෙහිව සර්ටියෝරාරි ආඥාවක් ලබාගැනීම සඳහා අභියාචනාධිකරණය ඉදිරියට ගියාය. ඒ මොහොත වනවිට පාර්ලිමේන්තුවේ හයෙන් පහක බලයක් තිබූ එජාප ආණ්ඩුව අතිවිශාල බලයක් හිමිකරගෙන තිබුණේය. ඒ බව නොසලකා අභියාචනාධිකරණය ඇගේ දුක්ගැනවිල්ලට ඇහුම්කන්දී ජනාධිපති පරීක්ෂණ කොමිෂන් සභාව බලරහිත කරන සර්ටියෝරාරි ආඥාවක් නිකුත් කළේය. ආණ්ඩුව එම ආඥාව ජයගත්තේ දෙන ලද නියෝගය ප‍්‍රතික්ෂේප කිරීමෙන් නොව ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයක් මගින් එවැනි නඩුකරයක අධිකරණ බලය අභියාචනාධිකරණයෙන් ඉවත් කොට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය වෙත ලබාදීමෙනි. ඒ සඳහා ඉදිරිපත් කරන ලද පුහු තර්කය වූයේ ජනාධිපති විමර්ශන කොමිසමේ සාමාජිකයන් තිදෙනාගෙන් දෙදෙනකුම ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරුවරුන් වන නිසා ඔවුන් කරන විමර්ශනයක් සම්බන්ධයෙන් තීන්දුදීමේ බලය ඊට වඩා පහළ අධිකරණයකට ලබාදීමට නුසුදුසු බවය. එය අලූත් ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ තීන්ත වේලෙන්නටත් පළමු ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවට එකතු කළ පළමු සංශෝධනය විය. 

අගවිනිසුරු ශිරාණි බණ්ඩාරනායක මහත්මියටද තමන්ට එරෙහිව පාර්ලිමේන්තු තේරීම් කාරක සභාව දෙන ලද තීන්දුවට එරෙහිව සර්ටියෝරාරි ආඥාවක් ලබාගැනීම සඳහා අභියාචනාධිකරණය ඉදිරියට යන්නට සාධාරණ අයිතියක් තිබුණේය. අභියාචනාධිකරණයටද තේරීම් කාරක සභාවේ තීන්දුව සලකා බලා අවශ්‍ය නම් එය නිෂ්ප‍්‍රභ කරන්නට නීත්‍යනුකූල අයිතියක් සේ ම බලයක්ද තිබුණේය. විටෙක ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය විසින්ද තවත් විටෙක අභියාචනාධිකරණය විසින් ද දෙන ලද එම තීන්දු අසාධාරණ හා නීතියට අනුකූල නොවේ නම් ආණ්ඩුව කළයුතුව තිබුණේ ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කැරෙන ආකාරයට එම තීන්දු භාරගැනීම ප‍්‍රතික්ෂේප කිරීම නොව අභියාචනාධිකරණයේ තීන්දුවට එරෙහිව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ඉදිරියට යෑම හා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ තීන්දුවට එරෙහිව ප‍්‍රතිශෝධන අයදුම්පතක් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය වෙත ඉදිරිපත් කිරීමය. 

අධිකරණයට අවනත නොවන්නේද අධිකරණය බලය පිළිනොගන්නේද සාමාන්‍යයෙන් නීතියට පටහැනි දේවල් සිය ජීවන වෘත්තිය කොටගත් අපරාධකාරී පසුබිමක් ඇති ලූම්පන් වර්ගයේ මිනිසුන්ය. ඔවුහු තමන්ට එරෙහිව අධිකරණය දෙන නියෝග නොසලකා, අධිකරණයට ඉදිරිපත් නොවී අත්අඩංගුවට ගන්නා තෙක්ම තව තව අපරාධකාරී ක‍්‍රියාවල යෙදෙන්නෝය. ශීලාචාර මිනිස්සු නීතියට ගරු කරන්නෝය. එවැනි අය තමන්ට එරෙහිව අධිකරණය දෙන අසාධාරණ නියෝග හා අසාධාරණ නඩු පැවරුම්වලදී පවා අධිකරණය මගහරින්නේ නැත. එවැනි අවස්ථාවලදී පවා සාමාන්‍යයෙන් සිදුවන්නේ අධිකරණය ඉදිරියට ගොස් තමන්ගේ නිර්දෝෂීභාවය තහවුරු කොට ඉන් නිදහස්වීමය. 
අධිකරණය හැමවිටම සාධාරණ වන බව ඉන් අදහස්වන්නේ නැත. අධිකරණයද අපේ රටේ අන් හැම ආයතනයක් සේ ම දූෂිතය. එහෙත් එහි තිබෙන දූෂණයන්ට එරෙහිව සටන් කළයුත්තේ අධිකරණයේ බලමහිමය පිළිගනිමින් හා ඊට ගරුකරමිනි. 

ආණ්ඩුව මෙම අර්බුදයේදී අධිකරණය විසින් ලබාදී තිබෙන තීන්දු නොසලකා ක‍්‍රියාකිරීම මගින් කර තිබෙන වරද ඉතා බලවත්ය. ඒ මගින් මහජනයාගේ ආරක්ෂාවට තිබෙන ප‍්‍රධාන නීති සිද්ධාන්ත දෙකකට (ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට තිබෙන අර්ථ නිරූපණ බලය හා අභියාචනාධිකරණයට තිබෙන රිට් ආඥා බලය) තිබෙන පිළිගැනීම අහිමිකර තිබේ. අනෙක් අතට අධිකරණයට තිබෙන බලමහිමය ප‍්‍රතික්ෂේප කිරීම මගින් රට නීතියක් නැති අරාජික තත්ත්වයකට යොමුකර තිබෙන අතර ඒ මගින් ආණ්ඩුව තමන්ගේ සුජාතභාවයද අහිමි කරගනිමින් අශීලාචාර ආණ්ඩුවක් වශයෙන් බෞතීස්ම කොට ගෙන ඇතැයිද කිවහැකිය. 

අලූත් නීති සම්පාදනයකින් තොරව දෝෂාභියෝගයක් සඳහා තිබෙන ස්ථාවර නියෝග යටතේ වුවත් පවත්වනු ලැබූ පරීක්ෂණය එහි අවසානයේ අධිකරණ සමාලෝචනයට ඉදිරිපත් වන්නට ඉඩ තිබෙන බව කල්තියා තේරුම් ගනිමින් ස්වාභාවික යුක්තියේ මූලධර්ම උපරිම ලෙස ආරක්ෂා කැරෙන ආකාරයට එම පාර්ලිමේන්තු පරීක්ෂණය සිදුකළේ වී නම් මේ සා විශාල අර්බුදයක් ඇති නොවන්නට ඉඩ තිබුණි. ස්වාභාවික යුක්තිය යන්නෙන් අදහස් කරන්නේ සාධාරණව ක‍්‍රියාකිරීමය. ඒ සඳහා පළමු කොට අගවිනිසුරුවරියට ඇයට එරෙහිව තිබෙන චෝදනා ගැන පැහැදිලිව දැනුම්දීමක් කළ යුතුව තිබුණු අතර, චෝදනා පත‍්‍රය සමග කැඳවන්නට අපේක්ෂා කරන සාක්ෂිකරුවන් හා සාක්ෂි ලේඛන මොනවාද යන්න ගැන විස්තරයක් ලබාදිය යුතුව තිබුණි. අවශ්‍ය නම් නීතිඥ සහාය ලබාගනිමින් චෝදනාවලට පිළිතුරුදීමට සාධාරණ කාලවේලාවක් ලබාදිය යුතුව තිබුණි. 

සාක්ෂිකරුවන්ගෙන් හරස් ප‍්‍රශ්න ඇසීමට සේ ම, සාක්ෂි වශයෙන් ඉදිරිපත් කරන ලේඛන හබයට ලක්කිරීමටද ඉඩදිය යුතුව තිබුණි. පූර්ව විනිශ්චයකින් තොරව සාධාරණව කරුණු සලකා බලන ප‍්‍රතිපත්තියක් සේ ම තීන්දු කිරීමේ ක‍්‍රියාවලියද සාධාරණව සිදුකළ යුතුව තිබුණි. 

තේරීම් කාරක සභාව එසේ කිරීමට සමත්වී නම් අධිකරණ සමාලෝචනයකදී ආත්ම විශ්වාසයකින් යුතුව අධිකරණය ඉදිරියට ගොස් ඊට මුහුණදීමේ හැකියාව තේරීම් කාරක සභාවට ලැබෙන්නට ඉඩ තිබුණි. ඔවුන් කරන ලද පරීක්ෂණයට හා දෙන ලද තීන්දුවට අධිකරණයෙන්ද පිළිගැනීමක් ලබාගැනීමට හැකිවන්නට ඉඩ තිබුණි. 

ඇත්තටම සිදුවී තිබෙන්නේ ඊට පටහැනිව සියල්ල අනාගැනීමය. ඇතිවී තිබෙන මෙම අර්බුදය එම අනාගැනිල්ලේ ප‍්‍රතිඵලයක් ලෙස සැලකිය හැකිය. 

විය හැක්කේ කුමක්ද? 

ආණ්ඩුව අධිකරණය දී තිබෙන තීන්දු නොසලකා අගවිනිසුරුවරිය තනතුරින් පහකිරීම සඳහා ආරම්භ කොට පවත්වාගෙන යන ක‍්‍රියාදාමය තර්කානුකූල අවසානයක් දක්වා ඉදිරියට ගෙනයෑමට අධිෂ්ඨාන කරගෙන සිටින බව පෙනේ. එහෙත් එය ආණ්ඩුව හිතන තරම් සරල හෝ පහසු දෙයක් වන බවක් පෙනෙන්නට නැත. අධිකරණය විසින් දී තිබෙන තීන්දු දෙක නිසා නිල බලයෙන් අගවිනිසුරු ධුරයේ නීත්‍යනුකූල හිමිකම ඇත්තේ ශිරාණි බණ්ඩාරනායකටය. දෝෂාභියෝග යෝජනාව සම්මත කොට ජනාධිපතිගේ නියමයෙන් නව අගවිනිසුරුවරයකු පත්කළද ඒ නිසා ශිරාණි බණ්ඩාරනායකගේ තනතුර අවලංගුවීමක් සිදු නොවන නිසා ඇය දර්ශනයෙන් ඉවත් කිරීම සඳහා කායික බලයෙන් ඇය ඉවත් කිරීමට හෝ ඇය අත්අඩංගුවට ගැනීමට හෝ ආණ්ඩුවට සිදුවනු ඇත්තේය. එවැනි දෙයක් කළා වුවද එකම තනතුරට අගවිනිසුරුවරුන් දෙදෙනකු සිටීම පිළිබඳ ප‍්‍රශ්නය අවසන්වන්නේ නැත. දැනටමත් අධිකරණය අගවිනිසුරුවරියට වාසිදායක තීන්දු දෙකක් දී තිබෙන තත්ත්වය ඉදිරියේ නව අගවිනිසුරුවරයෙකු පත්කිරීම වළකන හෝ පත්වූ අගවිනිසුරුවරයාගේ පත්වීම නිෂ්ප‍්‍රභ කරන අධිකරණ නියෝගයක් පනවන තත්ත්වයක් පවා ඇතිවිය හැකිය. 

පාකිස්තානු නිදර්ශනය 

ඇතිවන්නට නියමිත තත්ත්වය යම් තරමකට 2007 වසර අවසානයේදී මුෂ්රාෆ් නැවත බලයට පත්වීමෙන් පසු හදිසි තත්ත්වයක් ප‍්‍රකාශ කිරීමෙන් පසු රටේ ඇතිවූ තත්ත්වයට සමාන විය හැකිය. 

මුෂ්රාෆ් 2007 නොවැම්බර්වලදී නැවත ජනාධිපති ධුරයට පත්වීමෙන් පසුව නොවැම්බර් 3 වැනිදා සිට නොවැම්බර් 15 වැනිදා දක්වා බලපාන ආකාරයට හදිසි තත්ත්වයක් ප‍්‍රකාශ කොට රටේ ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව ක‍්‍රියාත්මකවීමද තාවකාලිකව අත්හිටුවන ලදි. එහෙත් නොවැම්බර් 2 වැනි දින ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට බැරිස්ටර්වරයෙකු ඉදිරිපත් කරන ලද පෙත්සමක් සලකා බලා හදිසි තත්ත්වයක් ප‍්‍රකාශ කිරීම වළකන තහනම් නියෝගයක් අගවිනිසුරු ඇතුළු හත්දෙනකුගෙන් සමන්විත විනිශ්චය මණ්ඩලයක් විසින් ප‍්‍රකාශ කර තිබුණි. ජනාධිපති මුෂ්රාෆ් හදිසි තත්ත්වයක් ප‍්‍රකාශ කර තිබුණේ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ලබාදී තිබූ එම නියෝගය නොසලකාය. ඒ සමග හදිසි තත්ත්වය යටතේ ප‍්‍රකාශ කර තිබූ පළාත් ව්‍යවස්ථා නියෝගය යටතේ අලූතෙන් දිවුරුම් දෙන ලෙස විනිශ්චයකාරවරුන්ට නියෝග කළේය. එහෙත් හදිසි තත්ත්වයක් ප‍්‍රකාශ කිරීම ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය දී තිබූ නියෝගයට පටහැනිවූ බැවින් අගවිනිසුරු චෞද්‍රි ඇතුළු උසස් අධිකරණයේ විනිසුරුවරුන් බහුතර පිරිසක් පළාත් ව්‍යවස්ථා නියෝගය යටතේ දිවුරුම්දීම ප‍්‍රතික්ෂේප කළහ. 

දිවුරුම්දීම ප‍්‍රතික්ෂේප කළ අගවිනිසුරු ඇතුළු සියලූ විනිසුරුවරුන් නිවාස අඩස්සියේ තබන ලද අතර නව අගවිනිසුරු ධුරයට දිවුරුම් දුන්, ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරුවරුන් අතුරින් කෙනකු පත්කරන ලදි. එහෙත් පත්කරන ලද නව අගවිනිසුරු පිළිගැනීම නීතිඥ ප‍්‍රජාව ප‍්‍රතික්ෂේප කරන ලද අතර විනිසුරුවරුන් විශාල පිරිසක් නිවාස අඩස්සියේ තබාගැනීම නිසා කිසියම් කාලයක් යන තෙක් උසාවිවල කටයුතු කරගෙන යා නොහැකි තත්ත්වයක් ඇතිවිය. මුෂ්රාෆ් පත් කළ නව අගවිනිසුරු හා හිටපු අගවිනිසුරු අතර වසර දෙකක් තිස්සේ පැවති කඹ ඇදිල්ල අවසන් වූයේ අගවිනිසුරු චෞද්‍රි නැවත අගවිනිසුරු ධුරයට පත්වීමෙනි. ඉන්පසු කම්කරු මහාධිකරණයේ ප‍්‍රධාන විනිශ්චයකාරවරයා හදිසි තත්ත්වයක් ප‍්‍රකාශ කිරීමෙන් පසු දිවුරුම් දුන් විනිශ්චයකාරවරුන්ට එරෙහිව ඉදිරිපත්වූ පෙත්සමක් සලකා බැලූ අගවිනිසුරු චෞද්‍රි ප‍්‍රමුඛ 14 දෙනකුගෙන් සමන්විත විනිශ්චය මණ්ඩලයක් විසින් අධිකරණ නියෝගයට පටහැනිව හදිසි තත්ත්වයක් යටතේ දිවුරුම් දුන් විනිසුරුවරුන්ට ඒ කරන ලද වැරදි ක‍්‍රියාව වෙනුවෙන් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයෙන් සමාව ගන්නා ලෙසත් එසේ නොවේ නම් ඔවුන්ට එරෙහිව උසාවි අපහාස නීතිය යටතේ දඬුවම් කරන බවත් ප‍්‍රකාශ කළේය. ඒ අනුව මුෂ්රාෆ් අගවිනිසුරු ධුරයට පත් කළ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරුවරයා ඇතුළු නීති විරෝධී දිවුරුම්දීමට සම්බන්ධ වූ සියලූ විනිසුරුවරුන්ට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ඉදිරියට ගොස් සමාව ලබාගැනීමට සිදුවිය. 

මෙම ආරාවුලේදී ආණ්ඩුව අනුගමනය කළ උද්දච්ච හා දරදඬු ප‍්‍රතිපත්තිය අගවිනිසුරුවරිය තනි කොට පහරදීමට තිබෙන හැකියාව අහිමි කොට එය සමස්ත අධිකරණයට එරෙහිව කැරෙන ගොරෝසු අරගලයක් බවට පත් කළේය. 

පාර්ලිමේන්තුව හා අධිකරණය 

කවර හේතුවක් නිසා හෝ පාර්ලිමේන්තුවට නියෝග දීමේ බලයක් අධිකරණයට නැතැයි කියන කතාවේ ඇත්ත නැත්තද ඉතාමත් කෙටියෙන් වුවද සලකා බැලීම වැදගත්ය. 1980 දෙසැම්බර් 9 වැනිදා අබේරත්න පිලපිටිය සම්බන්ධයෙන් කතානායක බකිර් මාකර් මහතා දෙන ලද තීන්දුවෙන් එය ආරම්භ කළ හැකිය. අබේරත්න පිලපිටිය 1979 මැතිවරණයේදී කලවාන ආසනයෙන් තේරී පත්වූ මන්ත‍්‍රීවරයා වන අතර ඔහුගේ පත්වීමට එරෙහිව සුළු ඡන්ද ප‍්‍රමාණයකින් පරාජය වී සිටි සරත් මුත්තෙටුවේගම විසින් පවරන ලද ඡන්ද පෙත්සමක් පිලපිටියගේ අවාසියට හේතුවන ලෙස විභාගවෙමින් තිබියදී ඔහු එකදිගට නිවාඩු ලබාගැනීමකින් තොරව පාර්ලිමේන්තුවට නොපැමිණීම නිසා ඔහුගේ පාර්ලිමේන්තු නියෝජනය අහිමිවිය. ඒ සමග ආණ්ඩුව කළේ එම අසුනට අබේරත්න පිලපිටියම අලූතෙන් නම් කිරීමය. ඒ අනුව ඔහුගේ නීතිඥයන් ඡන්ද පෙත්සම් විභාගයේදී තර්ක කළේ දැන් පාර්ලිමේන්තුවේ සිටින්නේ ඡන්දයෙන් තේරී පත්වූ පිලපිටිය නොව පාර්ලිමේන්තුවට නම් කොට පත් කරනු ලැබූ පිලපිටිය කෙනකු වන නිසා ඡන්ද පෙත්සම් විභාගය තවදුරටත් ඉදිරියට ගෙන නොයා යුතු බවය. එහෙත් ඒ තර්කය අධිකරණය පිළිනොගන්නා ලදි. ඡන්ද පෙත්සම් තීන්දුවෙන් ඔහුගේ තේරීපත්වීම අවලංගු කරන ලදි. එහෙත් ඔහු මන්ත‍්‍රීකමින් ඉල්ලා අස්නොවී පාර්ලිමේන්තු සභාවාරවලට සහභාගි විය. මැතිවරණ කොමසාරිස්වරයා ඡන්ද පෙත්සම් තීන්දුව අනුව අතුරු මැතිවරණයකට නාමයෝජනා කැඳවා අතුරු මැතිවරණ වැඩපිළිවෙළ ඉදිරියට ගෙන ගියේය. 

එජාප කලවාන අතුරු මැතිවරණයට නාමයෝජනා ඉදිරිපත් කළේ නැත. ඒ වෙනුවට පිලපිටිය කළේ තමාගේ මන්ත‍්‍රීකම පිළිබඳව කතානායකවරයාගෙන් තීන්දුවක් ඉල්ලා සිටීමය. ඔහු කියා සිටියේ තමා කලවාන ආසනය සඳහා නැවත තේරී පත්වී තිබෙන්නේ පත් කළ මන්ත‍්‍රීවරයකු වශයෙන් වන නිසා කලවාන ආසනය සඳහා තවත් ඇබෑර්තුවක් නැති බවය. ඒ ගැන තීන්දුව ලබාදෙන ලෙස ඔහු කතානායකවරයාගෙන් ඉල්ලා සිටියේය. කතානායකවරයා ඊට දෙන ලද තීන්දුව වූයේ පිලපිටිය මහතා ව්‍යවස්ථාවේ 161 වගන්තිය යටතේ පත් කළ මන්ත‍්‍රීවරයකු වන නිසා ඔහු කලවාන ආසනයේ මන්ත‍්‍රීවරයා වශයෙන් පිළිගන්නා බවය. 

කතානායකවරයාගේ මෙම තීන්දුවට එරෙහිව කතානායකවරයාට එරෙහිව විරුද්ධ පක්ෂ විශ්වාසභංග යෝජනාවකට කල් දුන්නේය. කතානායකවරයා එම තීන්දුව දෙන අවස්ථාව වන විට, ආසනය අහිමිවූ පිලපිටිය ඡන්ද පෙත්සම් තීන්දුවට එරෙහිව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ඉදිරියට ගොස් ඒ නඩුවෙන්ද ඔහු පරාජය වී තිබුණි. කතානායකවරයා එම තීන්දුව දී තිබුණේ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ තීන්දුවද නොසලකාය. 

කතානායක දුන් තීන්දුව ආරක්ෂා කිරීම පිණිස ආණ්ඩුව කළේ කලවාන ආසනයට මන්ත‍්‍රීවරුන් දෙදෙනකු සිටිය හැකි ආකාරයට ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයක් ඉදිරිපත් කිරීමය. ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ඊට කන් දුන්නේ නැත. එම විභාගයේදී කතානායකවරයාගේ ව්‍යවස්ථා විරෝධී ක‍්‍රියාකලාපය අගවිනිසුරුවරයා දැඩි ලෙස ප‍්‍රශ්න කළේය. එම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයට අදාළව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය දෙන ලද තීන්දුව කතානායකවරයාට එරෙහිව දෙන ලද තීන්දුවක් ලෙස සැලකිය හැකිය. එහි අවසාන ප‍්‍රතිඵලය වූයේ තේරීපත්වූ සරත් මුත්තෙට්ටුවෙගමට ඉඩදීම සඳහා මන්ත‍්‍රීකමෙන් ඉල්ලා අස්වීමට අබේරත්න පිලපිටියට සිදුවීමය. එසේ නොවේ නම් කතානායකවරයාට එරෙහිව අධිකරණ නියෝගයක් නිකුත් වන්නට තිබුණේ ඒ අවස්ථාවේදීය. 

කතානායකවරයා දෙනු ලබන සමහර තීන්දු අධිකරණ විමර්ශනයකට ලක් කළ හැකි බවට ඉන්දියානු ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය විසින්ද තීන්දු දෙකක්ම(Rajendra Singh Rana vs Swami Prasad Maura (2007) සහ Jagjit Singh vs Speaker State of Haryana(2012) )ලබාදී තිබේ. පාකිස්තානු ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය පාකිස්තානු අගමැතිවරයාට තනතුර අහිමි කිරීමට හේතුවූ නඩු තීන්දුව සඳහා පාදක කොටගෙන තිබෙන්නේද කතානායකවරයාගේ සමහර තීරණයන් අධිකරණ විමර්ශනයකට ලක් කළ හැකි බවට ඉන්දියානු ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ලබාදී තිබුණු එම තීන්දු දෙකය.



[Sunday, January 13, 2013]
අධිකරණයට අදාළ අර්බුදය තීරණාත්මක තැනකට ගමන් කරමින් තිබෙන මෙම අවස්ථාවේදී පොදු යහපත ගැන උනන්දුවක් දක්වන නිදහස් පුවත්පතක් වශයෙන් සාම්ප‍්‍රදායික මුල් පුවත් වාර්තාකරණයෙන් බැහැර වී අධිකරණ දෙකක් විසින් ලබාදී තිබෙන තීරණයන් නොසලකා දෝෂාභියෝග ක‍්‍රියාමාර්ගය ඉදිරියට ගෙනයෑමෙන් ඇතිවිය හැකි ප‍්‍රතිවිපාක ජනාධිපතිවරයාගේත්, පාර්ලිමේන්තුවේත්, දේශපාලන පක්ෂවලත්, මහජනයාගේත්, පාඨකයන්ගේත් දැනගැනීම සඳහා මෙසේ පිඬු කොට වාර්තා කරමු.

1. මේ නිසා ඇතිවිය හැකි බලපෑම 1982 ජනමත විචාරණයෙන් හා 1983 කළු ජූලියෙන් ඇතිවූ බලපෑම තරම්ම හෝ සමහරවිට ඊටත් වඩා විනාශකාරී විය හැකිය.

2. විසම පැවැත්මක් ඇතිවිට උසස් අධිකරණයේ විනිසුරුවරයකු හෝ අගවිනිසුරුවරයකු දෝෂාභි යෝගයක් මගින් පහකිරීමේ අයිතිය හා බලය පාර්ලි මේන්තුවට තිබෙන්නේය.

3. එහෙත් පාර්ලිමේන්තුව ඒ බලය පාවිච්චි කළයුත්තේ නීතියට අනුකූලව නොවේ නම් ස්වාභාවික යුක්තියේ මූලධර්මවලට අනුකූලවය.

4. ඉතාමත් පහළ තත්ත්වයක තනතුරක් දරන පුද්ගලයකු පවා එම තනතුරෙන් පහකිරීම සඳහා යොදාගත යුතු විධිමත් ක‍්‍රමයක් පවතී. අභ්‍යන්තර විනය පරීක්ෂණයකින් පසු ලබාදෙන ලද තීරණයන් සාධාරණ නොවේ නම් එම තීරණයන් අධිකරණය ඉදිරියේ අභියෝගයට ලක්කිරීමේ අයිතිය ඔහුට තිබෙන්නේය. උසස් අධිකරණයේ විනිසුරු වරයකු හෝ අගවිනිසුරු වරයකු තනතුරෙන් පහකිරීමේ ක‍්‍රියාවලිය තුළ ඒ තරමේ සාධාරණත්වයක්වත් නැතිනම් එය ශීලාචාර තත්ත්වයක් ලෙස සැලකිය නොහැකිය.

5. පිලිපීන අගවිනිසුරුවරයා පහ කෙරුණේද මේ සමාන ක‍්‍රියාදාමයක් මගින් බව විදේශ කටයුතු පිළිබඳ ඇමතිවරයා ප‍්‍රකාශ කර ඇතත්, පිලිපීනයේ ක‍්‍රියාත්මක වන දෝෂාභියෝග ක‍්‍රමය ශ‍්‍රී ලංකාවේ ක‍්‍රමයට සමාන නැත. පිලිපීනයේ ක‍්‍රියාත්මකවන්නේ ඇමරිකාවේ ක‍්‍රියාත්මක වන ක‍්‍රමයට සමාන ක‍්‍රමයකි. දෝෂාභියෝගයකට පළමු කොට පාර්ලිමේන්තුවේ තුනෙන් එකක අනුමැතිය ලැබිය යුතුය. ඉන්පසු චෝදනා පත‍්‍රය සකස් කරනු ලබන්නේ පාර්ලිමේන්තුවේ අධිකරණ කටයුතු පිළිබඳ කාරක සභාව විසිනි. ඉන්පසු චෝදනා විභාග කරන්නේ පාර්ලිමේන්තුව විසින් නොව සෙනට් මණ්ඩලය විසින් ඒ සඳහා ඇතිකර ගන්නා විශේෂ විනිශ්චය සභාවක් මගිනි. පාර්ලිමේන්තුව විසින් පාර්ලිමේන්තුවෙ අභ්‍යන් තරයෙන් හෝ පිටතින් තෝරාගත් නියෝජිත පිරිසක් පැමිණිල්ල මෙහෙයවන්නන් ලෙස ක‍්‍රියාකරන විට විනිශ්චයකරුවන් ලෙස ක‍්‍රියාකරන්නේ සෙනට් මණ්ඩලය විසින් ඇතිකර ගන්නා ලද විනිශ්චය සභාවයි. සෙනට් මණ්ඩලයේ විනිශ්චය සභාව චෝදනා සනාථ කළහොත් එම තීන්දුව සෙනට් මණ්ඩලයේ තුනෙන් දෙකක ඡුන්දයෙන්ද අනුමත විය යුතුය.

6. ශ‍්‍රී ලංකාවෙන් පූර්වාදර්ශ නැති කල ශ‍්‍රී ලංකා පාර්ලිමේන්තුව එංගලන්ත පාර්ලි මේන්තුවෙන් පූර්වාදර්ශ ලබාගත යුතුයැයි කියන මතයද වැරදිය. එංගලන්තයේ පවතින්නේ වෙස්ට්මිනිස්ටර් ආකෘතියේ පාර්ලිමේන්තු ආණ්ඩු ක‍්‍රමයකි. එහි රාජ්‍ය බලය කේන්ද්‍රගත වී තිබෙන්නේ පාර්ලිමේන්තුව තුළය. විශ්වාසභංග යෝජනාවකින් රාජ්‍ය බලය දරන ආණ්ඩුවක් පරාජය කළ හැකිය. අපේ රටේ පවතින්නේ ඊට වෙනස් රාජ්‍යයේ සකලවිධ බලය පාර්ලිමේන්තුවෙන් පිටස්තර විධායක ජනාධිපති කෙනෙකු අත කේන්ද්‍රගත කෙරුණු ආණ්ඩු ක‍්‍රමයකි. විශ්වාස භංග යෝජනාවක්ද ජනාධිපති වරයා කෙරෙහි බලපාන්නේ නැත. අනෙක් අතට එංගලන්තයේ 1848න් පසුව මොනම පුද්ගලයකුට එරෙහිවවත් දෝෂාභි යෝගයක් ඉදිරිපත් වී නැත.

7. ව්‍යවස්ථාදායකයට එරෙහිව අධිකරණයට තීන්දු හෝ නියෝග දිය නොහැකිය කියන මතයද සාවද්‍යය. ඉතාමත් විශේෂ අවස්ථාවලදී ව්‍යවස්ථාදායක තීරණයන්ට එරෙහිව අධිකරණයට නියෝග හා තීන්දු දිය හැකි අතර ඒ සඳහා නිදර්ශන අසල්වැසි ඉන්දියාවෙන් ලබාගත හැකිය.

8. ව්‍යවස්ථාවේ 107 (3) වගන්තියට අදාළව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් දී තිබෙන අර්ථ නිරූපණය හා විශේෂ කාරක සභා තීන්දුව නිෂ්ප‍්‍රභ කරමින් අභියාචනාධිකරණය ලබාදී තිබෙන තීන්දුව සාධාරණ නොවේ නම් ආණ්ඩුව කළයුතුව තිබුණේ ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කැරෙන ආකාරයට දෝෂාභියෝගය වැඩපිළිවෙළ ඉදිරියට ගෙනයෑම නොව, අධිකරණය ඉදිරියට ගොස් එම තීරණයන්ට අභියෝග කිරීමය. අභියාචනාධි කරණයේ තීන්දුවට එරෙහිව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට යාහැකිව තිබුණු අතර ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ අර්ථ නිරූපණ තීන්දුවට එරෙහිව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය වෙත ප‍්‍රතිශෝධන අයදුම්පතක් ඉදිරිපත් කළ හැකිව තිබුණි. එසේ කරනවා වෙනුවට අධිකරණ තීරණයන් නොසලකා ක‍්‍රියාකිරීම මගින් ලබාදී තිබෙන පූර්වාදර්ශය විනාශකාරිය.

9. ව්‍යවස්ථාව අර්ථ නිරූපණය කිරීමට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට තිබෙන බලයට අදාළව ආණ්ඩුව ලබාදී තිබෙන වැරදි හා හිතුවක්කාරී පූර්වාදර්ශය මින්මතු ව්‍යවස්ථාවට අදාළ ප‍්‍රශ්නවලදී අධිකරණයේ අනුමැතිය නැතිව හිතුවක්කාරී ලෙස ක‍්‍රියාකිරීමේ බලයක් ජනාධිපතිවරයාටත්, පාර්ලිමේන්තුවටත් ලබාදී තිබෙන්නේය. එය නීතියේ ආධිපත්‍යයට තිබෙන බලය තවදුරටත් දුර්වල කොට ආණ්ඩු පාලනයේ හිතුවක්කාරී ස්වභාවය වර්ධනය කිරීමට හේතුවනු ඇත.

10. ශිරාණි බණ්ඩාරනායකගේ ධුරයේ පැවැත්ම අධිකරණය විසින් ආරක්ෂා කර තිබෙන තත්ත්වය ඉදිරියේ ජනාධිපතිවරයා විසින් අලූතෙන් පත්කරනු ලබන අගවිනිසුරුවරයාට ඉඩ ලබාදීම සඳහා අගවිනිසුරුවරිය කායික වශයෙන් ඉවත් කරන තැනකට යන්නට ආණ්ඩුවට සිදුවන්නේය. එම තත්ත්වය අලූත් අර්බුද ඇති කිරීමට හේතුවනු ඇත. නව අගවිනිසුරුවරයාට බලය තහවුරු කරගැනීම සඳහා සටන් කරන අය මර්දනය කරන පිළිවෙතක් අනුගමනය කිරීමට සිදුවනු ඇත. ඒ තත්ත්වය අධිකරණයේ ගැටුම් හා අවුල් ඇති කිරීමට හේතුවනු ඇත.

11. මෙම ආරාවුල විනිශ්චයකාරවරුන් අතර සේ ම නීතිඥයන් අතරද පහසුවෙන් පහ කළ නොහැකි පීඩාකාරී මානසික වටාපිටාවක් ඇති කිරීමට හේතුවනු ඇත. එම තත්ත්වය රටේ යුක්තිය පසිඳලන ආයතන ක‍්‍රමය හා ක‍්‍රියාවලිය විශාල වශයෙන් අවුල් කිරීමට හේතුවනු ඇත.

12. ඒ සියල්ලෙහි අවසාන ප‍්‍රතිඵලය වනවා ඇත්තේ නීතියේ ආධිපත්‍යයට තිබෙන පිළිගැනීම බිඳවැටී අරාජික ක‍්‍රියාකාරකම් වර්ධනය වීමය. එම තත්ත්වය දේශපාලන තලයෙහි පමණක් නොව, ආර්ථික හා සමාජීය තලවලද අවුල් ඇතිකිරීමට හේතුවනු ඇති අතර එම තත්ත්වය ශ‍්‍රී ලංකාවේ ප‍්‍රතිරූපය තවදුරටත් දුර්වල කිරීමට හා කැළැල් කිරීමට හේතුවනු ඇත.


රස්තියාදුකාර ආණ්ඩුවක් හා රස්තියාදුකාර නායකයෝ

[Sunday, January 13, 2013]
රස්තියාදුකාරයන්යැ යි සමාජය කියන්නේ අණක් ගුණක් නීතියක් නොතකන, කිසිවකු කියන දෙයක් නොඅසන, හොඳ නරක නොබලා තමන්ට ඕනෑ දෙයම කරන පාදඩ ගණයේ පුද්ගලයන්ටය.

මේ ආණ්ඩුවත් එහි නායකයනුත් අඩුවැඩි වශයෙන් ඒ සියලූ ලක්‍ෂණ උරුමකරගෙන ඇති බව නැවත වාරයක් පැහැදිලි විය. ඒ අගවිනිසුරුවරියට එරෙහි දෝෂාභියෝගය නොනවත්වා ඉදිරියට ගෙනයෑම නිසාය.

අගවිනිසුරුවරියට එරෙහිව මහින්ද රාජපක්‍ෂ ජනාධිපතිවරයාගේ ආණ්ඩුව විසින් ඉදිරිපත්කරන ලද දෝෂාභියෝග යෝජනාව වනාහි නීති විරෝධී, මුළුමනින්ම දේශපාලන වුවමනාවන්ගෙන් යුත් එකක් බවට සාධාරණය, යුක්තිය පිළිබඳ උකුණු මොළයක තරම් හැඟීමක් දැනීමක් තිබෙන සෑම කෙනෙක්ම එකහෙළා පිළිගත්තෝය. එහි අන්තර්ගතව තිබූ චෝදනා පදනම් විරහිත ඒවා විය. දෝෂාභියෝග විභාගය සඳහා පත්කරන ලද පාර්ලිමේන්තු විශේෂ කාරක සභාව මුළුමනින්ම ආණ්ඩුවට පක්‍ෂපාතී එකක් විය. උත්තරීතරයැ යි තමන්ම කියාගන්නා පාර්ලිමේන්තුවෙහි මේ විශේෂ කාරක සභාව විසින් පැවැත්වුණේ කැළෑ උසාවියකි. එහි නීතියක් නොවීය. පිළිගත් කාර්ය පටිපාටියක් නොවීය. චෝදනාවලට අදාළ සාක්‍ෂිකරුවන්ගේ ලැයිස්තුවක් නොවීය. ලේඛනවල ලැයිස්තුවක් නොවීය. චෝදනාවලට පිළිතුරු ලබාදීම සඳහා චූදිතයාට ප‍්‍රමාණවත් කාලයක් ලබාදුන්නේ නැත. ඔප්පුකිරීමේ භාරය ගැන ප‍්‍රමිතියක් නොවීය. නඩු විභාගයෙහි විවෘතභාවයක් නොවීය. චෝදනා විභාගයට මුහුණදීමට එහි ගිය රටේ විශිෂ්ට බුද්ධිමය සම්පතක් හා කාන්තාවකවූ අගවිනිසුරුවරියට මේ කැළෑ උසාවියේ විනිසකරුවන් ලෙස පෙනීසිටි ආණ්ඩු පක්‍ෂ නියෝජිතයන් සමහර දෙනකුගෙන් අසන්නට ලැබුණේ කාන්තාභාවයට නිගාදෙන අවලාදය. කාරක සභාව ඉදිරියට හොරෙන් සාක්‍ෂිකරුවන් කැඳවා කටඋත්තර සටහන් කරගත්තේ හරස් ප‍්‍රශ්න ඇසීමට චූදිතයාට අවස්ථාවක් නොලැබෙන පරිදිය. අවසානයේ ලංකා ඉතිහාසයේ පාර්ලිමේන්තු කාරක සභාවක් විසින් ලියන ලද ලජ්ජාසහගත ම හා ගර්හිත ම වාර්තාව එක් රැයක් තුළ ලියා පසුදා කතානායකවරයාට භාරදෙන ලද්දේය.

ආණ්ඩුව මේ සියල්ල කරන ලද්දේ රටේ ඉහළම ආගමික නායකයන්, නීති විශාරදයන්, බුද්ධිමතුන්, දේශපාලනඥයන්, සිවිල් සමාජ නායකයන් හා පුරවැසියන් මේ ක‍්‍රියාවලියේ ඇති අනීතිකභාවය හා අසාධාරණභාවය ගැන බරපතළ ලෙස විවේචන එල්ලකරද්දීය. එය ඉදිරියට ගෙන නොයන ලෙස ආණ්ඩුවේ නායකයාවූ ජනාධිපතිවරයාගෙන් ඉල්ලා සිටියදීය. ඒ සියලූ ඉල්ලීම් හා අදහස් කුණු කූඩයට දමන ලදි. ඒ අතර ආණ්ඩුවේ ගොබෙල්ස් පන්නයේ ප‍්‍රචාරක යාන්ත‍්‍රණය හරහා මේ රටේ මුළු අධිකරණ පද්ධතියත්, විනිශ්චයකාරවරුත් බරපතළ අවමානයට ලක්කරන ලදි.

ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යස්ථාව අර්ථ නිරූපණය කරමින් දෝෂාභියෝග ක‍්‍රියාවලියට නීත්‍යනුකූලභාවයක් නැතැ යි කීවේය. ඉන්පසු අභියාචනාධිකරණය දෝෂාභියෝගයට අදාළ පාර්ලිමේන්තු විශේෂ කමිටු වාර්තාව බලරහිත කළේය. රටේ ඉහළම අධිකරණ දෙක දුන් මේ තීන්දුද ආණ්ඩුව විසින් කනගාටුදායක ලෙස නොසලකා හරින ලද්දේය. මේ මුළු ක‍්‍රියාවලිය මගින්ම ආණ්ඩුවත් එහි නායකයනුත් පෙන්වා ඇත්තේ තමන්ගේ උද්දච්චභාවයත්, රස්තියාදුකාරභාවයත් මිස අන් කවරක්ද?

පාර්ලිමේන්තුවේ තිබෙන වැඩි බලය යොදා ආණ්ඩුව දෝෂාභියෝග ක‍්‍රියාවලිය තමන්ට අවශ්‍ය අන්තය කරා ගෙන යනු ඇත. තමන්ගේ දේශපාලන වුවමනාවන්ට අවනත කරගන්නට නොහැකිවූ අගවිනිසුරුවරිය ධුරයෙන් පහකොට තමන් කැමති අන්තේවාසිකයකු එම ධුරයට පත්කරගනු ඇත. සිය දේශපාලන ජයග‍්‍රහණය ගැන උදම් අනනු ඇත.

එහෙත්, මේ මොහොතේ රස්තියාදුකාර ආණ්ඩුවක් හා එහි නායකයන් විසින් යුක්තිය, සාධාරණය හා නීතිය අත්තනෝමතික ලෙස නොසලකා හරිමින් රටේ අධිකරණ ඉතිහාසයේ කිසිදා නොවූ විරූ කළු පැල්ලමක් ඇතිකරන ලද බවටත්, ඒ ක‍්‍රියාව හේතුවෙන් අනාගතයේ ලාංකික සමාජය මුහුණදෙන සියලූම අහිතකර ප‍්‍රතිඵලවලට ජනාධිපතිවරයාගේ සිට අද සිටින මේ සියලූ දේශපාලන නායකයන් වගකිව යුතු බවටත් අනාගත ලාංකිකයන්ගේ දැනගැනීම සඳහා අපි මෙහි ලියාතබමු.


මැදමුලනේ ඒකාධිපතියාට ශිෂ්ඨසම්පන්න ගැහැණියගෙන් අභියෝගයක් Featured

Rate this item
(2 votes)

mr-dciktaterSrilankaxnews - අගවිනිසුරු ශිරාණි බණ්ඩාරනායක එම තනතුරෙන් ඉවත් කළ බවට ඒකාධිපති රාජපක්ෂ (ජනාධිපති රාජපක්ෂ ලෙස තවදුරටත් හැඳින්විය නොහැක. ජනාධිපති තනතුර යනු ව්‍යවස්ථාමය තනතුරකි. ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කරමින් තමන්ගේ පවුලේ වුවමනාවට අනුව රටේ නීතිය බල්ලට දමා කටයුතුකරන පාලකයා ඒකාධිපති මෘගයකු මිසක වෙන තිරිසන් මෘගයකු වන්නේ නැත. එම නිසා නිවැරදිවම අද රටේ පලනය අල්ලාගෙන සිටින්නා ඒකාධිපතියකු වේ
. එනම් ඒකාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂ නම් පාලකයා ) විසින් අද ලිපියකින් ඇයට දන්වා තිබේ.
එය රටේ උත්තරීතර නීතිය වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට පිටින් ගොස් තමන්ගේ වියරු ආශාව සන්තර්පනය කර ගැනීමට ගන්න ලද තවත් එක උත්සහයකි. මෙරට මීට පෙර සිටි ජනාධිපතිවරුන්ටද විවිධ චෝදනා එල්ල වීතිබේ. විශේෂයෙන්ම ප්‍රේමදාස ජනාධිපතිවරයාගේ පාලන සමය තුළ දී එවැනි බරපතල චෝදනා එල්ල විය. ඒ එසේවූ නමුත් ඔවුන් කටයුතු කරනු ලැබුවේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා නීතියට යටහත්වය.. එසේ නොමැතිනම් නීතියේ ලිහිල් තැන් වලින් රිංගා ගොස්ය. ප්‍රසිද්ධියේ මහ දවාලේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කරන්නට ඔවුන් කිසිවෙකුත් කටයුතු කළේ නැත.. අඩුම තරමින් ඒ වෙනුවෙන්වත් ඔවුන්ට ශිෂ්ඨ සම්පන්න බාවයක් තිබිණි.
එහෙත් වර්ථමානය යනු ඊනිව්ස් වෙබ් අඩවියේ ප්‍රසිද්ධ හැඳින්වීම අනුවම මැදමුලනේ ගංකබරයන්ගේ දේශපාලනය රජවී ඇති යුගයකි. නීතියක් රීතියක් අද රටේ ඇත්තේ නැත. ඉතිහාසයේ කාලකන්නි සහගත යුගය මේ යැයි කියන්නට අද පැකිලිය යුතු නැත.
කෙසේ නමුත් ඒකාධිපති පාලකයන්ට බයේ සිටිනවා වෙනුවට ඒකාධිපතියාගේ මෙම ලිපිය ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කරන නීතිමය වලංගු භාවයක් නොමැති ලිපියක් බැවින් ශිරාණි බණ්ඩාරනායක අගවිනිසුරු තනතුරින් ඉවත් නොවීමටත් ඒකාධිපතියාගේ තීන්දුව නීතිය හමුවේ අභියෝගයට ලක් කිරීමටත් තීරණය කර තිබේ.
එමෙන්ම මෙම තීන්දුව නීතිවිරෝධී යැයි තීරණය කිරීමට නීතිඥ ප‍්‍රජාවද විනිසුරු ප‍්‍රජාවද තීන්දු කර ඇතැයි වාර්තා වේ.

ඒකාධිපති රාජපක්ෂගේ ලිපිය නීති විරෝධී සහ ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝණය කරන්නේ මෙලෙසය.
දෝෂාභියෝගය විනිශ්චය කළ තේරීම් කාරක සභාව ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කරවන්නක් බවට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් තීරණය කර ඇති අතර ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවට සරිලන නියමිත නීතිමය බලයක් සහිත ආයතනයක් පත්කර දෝෂාභියෝගය විනිශ්චය කරන ලෙසට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ තීන්දුවක් ලබා දුන්නේ ය. මෙය ශ‍්‍රී ලංකාවේ කිසිවෙකුට මග හැර යා නොහැක්කේ ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව අර්ථ නිරූපනය කිරීමේ එකම අයිතිය ඇත්තේ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට පමණක් වන නිසාවෙනි.
ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ එම තීන්දුව අනුව යමින් අභියාචනාධිකරණය තේරීම්කාරක සභා තීන්දුව ශූන්‍ය කරන නියෝගයක් දුන්නේ ය.
එවිට පත්කළ තේරීම් කාරක සභාව නීති විරෝධී බල රහිත එකක් වන අතර එහි තීන්දුවද බල රහිත වන්නේය. ඒ පිලිබඳ පාර්ලිමේන්තුවේ විවාදයද බල රහිත එකක් වනවා ඇත.
එසේ තිබියදී පාර්ලිමේන්තුව විවාදයක් පවත්වා ඡන්දයක් ද විමසූ නමුත් එහිදී විවාදය සහ ඡන්දය පවත්වා තිබුනේද තේරීම් කාරක සභා වාර්තාව ගැන හෝ අගවිනිසුරුවරියගේ චෝදනා සම්බන්ධයෙන් නොවේ. පැහැදිලිවම පාර්ලිමේන්තු න්‍යාය පත‍්‍රයේ ඇතුලත්ව තිබුනේ තේරීම් කාරක සභාවක් පත් කිරීමේ යෝජනාවකි. එවැනි යෝජනාවක් න්‍යාය පත‍්‍රයේ තිබී වෙනත් යෝජනාවකට ඡුන්දය විමසීමට නොහැකි බව නීතියකට ගරු නොකරන ඒකාධිපතියෙකුට හැර වෙනත් ශිෂ්ඨ සම්පන්න ඕනෑම කෙනෙකුට වැටහී යා යුතුය.
පාසල් යන කාලයේ පන්තියේ සාහිත්‍ය සමිතියක පවා න්‍යාය පත‍්‍රයක් සකස් කර ඒ අනුව මිස වෙනත් ආකාරයකට කටයුතු කළ නොහැකි බව දැන ගැනීමට පාසැලකට ගිය ඕනෑම අයෙකු දන්නවා ඇත. ඊට මහා රාජ්‍ය තාන්ත‍්‍රික ඥානයක් අවශ්‍ය නොවේ.

අගවිනිසුරුවරිය ඉවත් කිරීමේ ඡන්ද විමසීම පවා නිවැරදිව සිදුකර නොමැති අවස්ථාවක විධායක ජනාධිපතිවරයාට අගවිනිසුරු ඉවත් කිරීමේ ලිපියක් යැවිය නොහැක. එසේ යවා ඇතිනම් එම ලිපිය නීති විරෝධී ලිපියකි. ශ‍්‍රී ලංකාවේ ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව අනුව අගවිනිසුරු ඉවත් කළ හැක්කේ එහි නියමිත ක‍්‍රියා පටිපාටි අනුව මිස ජනාධිපතිවරයාට හිතෙන හිතෙන වියරු ආකාරයට නොවේ.(තමන්ට හිතෙන හිතෙන වියරුආකාරයෙන් කටයුතුකරන පාලකයා මෘග ඒකාධිපතියෙකු බව නැවත මතක් කරමු)
ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව විධායක ජනාධිපතිවරයාට වුව උල්ලංඝනය කළ නොහැක. ඔහුද දිව්රුම් දෙන්නේ ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව රැකීමට ය. මෙය චේතනාන්විතව ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කිරීමක් වන අතර එහිදී ජනාධිපතිවරයාට ව්‍යවස්ථාවෙන් හිමි මුක්තිය අහිමි වනවා ඇත. එනම් මේ සම්බන්ධව ජනාධිපතිවරයාට එරෙහිව නඩු පැවරිය හැකිය. ඔහු අධිකරණය හමුවේ පෙනී සිටිය යුතුය. මන්ද ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කිරීමේදී ඔහුට හිමි මුක්තිය අහිමි වන බැවිනි.

එහෙත් රටේ ආන්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව බල්ලට දමා බල තන්හාවෙන් පෙරේත කමින් ජීවිත කාලයම රාජ්‍ය පාලකයා ලෙස වැජඹෙන්න්ට ලේ පිපාසාවෙන් පෙළෙන මෘග ඒකාධිපතියකු අධිකරණයට ඒවි යැයි සිතන්නට නොහැකිය. මෙවැනි මෘගයන් පවුල් පිටින් පන්නා දැමීමට නම් එය කල හැක්කේ මේ රටේ ජනතාවටම පමණි. කොයි ඒකාධිපතියත් එකාරාශී වූ ජන බලයට යටත් වන බව ලෝක ඉතිහාසය මුළුල්ලේ පෙන්වාදුන් සතයකි. එහෙත් ගැටළුව තිබෙන්නේ මේ සත්‍ය තේරුම් ගත් ජනතාවක් නොමැති කමටත් වඩා මේ ජනතාවට තේරුම් කර දීමට තරම් ශක්ති සම්පන්න දේශපාලන බලවේගයක් නොමැති කමය. 
කට්ටවාදී වුවමනාවන් පෙරට ගෙන කළයුතුව තිබෙන සටන පැත්තක දමා බොරුවට රස්තියාදු ගසන දේශපාලන කල්ලි කණ්ඩායම් අද මාධ්‍ය හරහා කරන දේශපාලනයක් හැර වෙන යමක් කිරීමට තරම් හැකියාවක් සහිත නොවේ . ඒ කරුමය නිසා අද අවාසනාවකට මේ වියරු ඒකාධිපතිත්වයට එරෙහිව තනිවම සටන් කරන්නට සිදුව ඇත්තේ එක් ශිෂ්ඨ සම්පන්න ගැහැණියකට පමණය.
ඇය ශිෂ්ඨ සම්පන්න ගැහැණියක ලෙස හැඳින් වූයේ ශිෂ්ඨත්වය යනු කුමක්දැයි හඳුනන්නකුට හැර මේ මෘග වියරුව පරාජය කළ යුතු බැව් නොහැ‍ඟෙන බැවින් පමණක් නොවේ. බරපතල ජීවිත අවදානමක් පවා තිබියදී දෙගිඩියාවකින් තොරව මේ වියරු මෘග ඒකාධිපතිත්වය පරාජය කෙරුම ඈ තම උත්තම වගකීම කොටගෙන ඇති බැවිනි. ඒ නිසා ඈ සැබැවින්ම ශිෂ්ඨසම්පන්න ගැහැණියකි.
Last modified on Sunday, 13 January 2013 22:15

Sunday, December 16, 2012

ලංකා ඉතිහාසයේ අලූත්ම කළු ලපය


ලංකා ඉතිහාසයේ අලූත්ම කළු ලපය

අගවිනිසුරුවරියට එරෙහි දෝෂාභියෝග යෝජනාව විභාග කළ කාරක සභාවේ ආණ්ඩු පක්‍ෂයේ සාමාජිකයන් හත්දෙනාගේ වාර්තාව පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත්කොට තිබේ. මේ වනාහි ලංකා ඉතිහාසයේ තවත් අඳුරු හා ලජ්ජාසහගත මොහොතක ලේඛනගත සංකේතයක් බව කිවයුතුය. 


දෝෂාභියෝග කාරක සභාවේ හත්දෙනාගේ වාර්තාවත් ඊට පාදක කරගත් ක‍්‍රියාපරිපාටියත් එවැනි දෙයක් නොකළ යුත්තේ කෙසේදැයි යන්නට හොඳම උදාහරණ ලෙස සැලකිය හැකිය.

දෝෂාභියෝග නඩු විභාගයත් කාරක සභාවේ හත්දෙනාගේ වාර්තාවත් මෙතැන් සිට ලංකාවේ ඉතිහාසය වෙයි. ඒ ඉතිහාසය කියනු ඇත්තේ කුමක්ද? රටේ අධිකරණ ක්‍ෂෙත‍්‍රයේ ඉහළම නාමධාරී කාන්තාවට එරෙහිව පදනමක් නැති චෝදනා ගොනුකොට, පාර්ලිමේන්තුවට ගෙන්වා, ඇයට සාධාරණ නඩු විභාගයක් නොදීමෙන් නොනැවතී ඇය පෞද්ගලිකව අවමානයට හා අපහාසයට පත්කරමින්, මේ රටේ පාර්ලිමේන්තුව තමන් විසින්ම තමන් ඉතිහාසයේ නින්දාසහගතම තත්ත්වයකට පත්කරගත් බවය. පාර්ලිමේන්තුවේ උත්තරීතරභාවය ගැන බොහෝ දෙනෙක් බොහෝ දේ මහ හඬින් කියතත් ඇත්ත තත්ත්වය ඒ සා කනගාටුදායකය.

විධායකයේ දුෂ්ට අරමුණ කුමක් වුවද, රටක ව්‍යවස්ථාදායකයක් පවත්වාගත යුතු අවම ප‍්‍රමිතීන් පවත්වාගැනීම සඳහාත් එමගින් අඩුගණනේ තම ආත්ම ගෞරවය ආරක්‍ෂාකරගැනීම සඳහාත් කිසියම් ප‍ 

Tuesday, December 11, 2012

උත්තරීතර මාළු මාකට් එක


පෑලියගොඩ මාළු මාර්කට්‌ එකත් උත්තරීතරයි

Rate this item
(1 Vote)

ANURA kumara
ජවිපෙ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී අනුර කුමාර දිසානායක
සාකච්ඡා කළේ : උදේශ සංජීව ගමගේ
ප්‍රශ්නය - අගවිනිසුරුවරියට එරෙහි දෝෂාභියෝගය මේ වන විට වඩාත් උණුසුම් මුහුණුවරක්‌ ගෙන තිබෙනවා. මොකක්‌ද මේ ගැන ජවිපෙ ස්‌ථාවරය.
පිළිතුර - අප මේ දෝෂාභියෝගය කියන කාරණයේදී එහි කරුණු - කාරණා එහෙමත් නැත්නම් චෝදනා ගැන එතරම්ම වැදගත් ලෙස සළකන්නේ නෑ. එම කරුණු සත්‍යද අසත්‍යද කියන කරුණු ගැන අපි එතරම් සළකන්නේ නෑ. අපි පදනම් කරගනු ලබන්නේ මේ දෝෂාභියෝගය ගෙන ඒම දක්‌වා වූ ගමන් මාවත පිළිබඳවයි. විශේෂයෙන්ම ජනතා විමුක්‌ති පෙරමුණේ එම ආයතන පිළිබඳව විවිධ වෙනස්‌ අර්ථකථනයන් තිබෙනවා. පාර්ලිමේන්තුව වේවා අධිකරණය වේවා මෙම අයුක්‌තිසහගත සමාජ ක්‍රමය ආරක්‍ෂා කර ගැනීම වෙනුවෙන් සුදුපිරුවට පළඳවා තිබෙනවා. ඒවා කවර දිනයකවත් යුක්‌තිය ඉටුකරන ලද ආයතන නොවේ.
එම ආයතන කිසියම් පංති වුවමනාවක්‌ වෙනුවෙන් හඬනගන ලද ආයතනයි. ඒ නිසා එම ආයතන උත්තුංග හෝ මහා ගරු ගාම්භීර ආයතනයන් ලෙස අප පිළිගන්නේ නෑ. නමුත් වර්තමාන සමාජ ක්‍රමයේ පැවැත්ම වෙනුවෙන් ගොඩනගන ලද ආයතන තමයි අද ඊට එරෙහිව තිබෙන්නේ. අද ආණ්‌ඩුවේ පාලනය ඒකාධිපති වියරුවකින් ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී ගමනකයි යෙදෙන්නේ. ඒ සඳහා බාධාවන සියලුම ආයතන සහ පුද්ගලයන් හඹා ගොස්‌ විනාශ කිරීමේ වියරුවකින් පෙළෙනවා. එහි පළමු පියවර ලෙස මාධ්‍යවේදීන් ඝාතනය කළා. පැහැර ගෙන ගියා. අද වන විට සියලු මාධ්‍ය තමන් වෙත හීලෑ කරගෙන ඉන්නවා.
ඒකාධිපති වියරුවේ නවතම ගොදුර බවට පත්ව තිබෙන්නේ අධිකරණයයි. අගවිනිසුරුවරිය පත් කළේ ජනාධිපතිවරයාමයි. ඒ වගේම පසුගිය කාලයේ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය දුන් තීන්දු දැඩි ආන්දෝලනයකට තුඩු දී තිබුණා. නමුත් මෑත කාලයේ උසස්‌ පෙළ ශිෂ්‍යයන්ගේ ඉසෙඩ් ස්‌කෝර් ප්‍රශ්නයේදී ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ළමුන්ට විශාල අසාධාරණයක්‌ සිදුව ඇති බවත් එය නිවැරදි කළ යුතු බවත් කීවා. එතකොට ආණ්‌ඩුව හිටපු දැඩි තකතීරු තීරණයේදී අධිකරණය දරුවන් වෙනුවෙන් පෙනී සිටියා.
ඊළඟට බැසිල් රාජපක්‍ෂ අමාත්‍යවරයා විසින් ගෙන එන ලද දිවි නැගුම පනත, මේ පනතේ සමෘද්ධි අධිකාරියේ නිලධාරීන්ට දෙපාර්තමේන්තුවක්‌ බවට පත්වෙන එක සහ ඔවුන්ට විශ්‍රාම වැටුපක්‌ සහිත ස්‌ථාවරතාවකට පත්වෙනවා කියන දවටනය තමයි ඔතලා තිබුණේ. හැබැයි ඒ තුළ තිබුණේ ''වස ගුලියක්‌'' මෙහි ප්‍රධාන කරුණු තුනක්‌ තියෙනවා. ඒ නිලධාරි යාන්ත්‍රණය, සමිති යාන්ත්‍රණය සහ මුදල් සංසරණයයි. මේ තුනම සම්පූර්ණයෙන්ම ආණ්‌ඩුක්‍රම ව්‍යවස්‌ථාවට පටහැනියි. ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ඊටත් එරෙහි තීන්දුවක්‌ දුන්නා. එතැනදී තමයි ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය සමග මේ ගැටුම නිර්මාණය වෙන්නේ. මෙන්න මේ ඇතිව තිබෙන තත්ත්වයට එරෙහිවයි අපේ පක්‍ෂය කටයුතු කරන්නේ.
ප්‍රශ්නය - ඔබ සඳහන් කළේ එහි අතීත කාරණා. අපි අහන්නේ මේ වන විට මතුව ඇති අධිකරණයේ ස්‌වාධීනත්වය හා පාර්ලිමේන්තුවේ ඇතිව තිබෙන උත්තරීතරභාවය ගැනයි. ඔබ පාර්ලිමේන්තුවේ උත්තරීතර භාවය වෙනුවෙන් පෙනී සිටින්නේ නැද්ද?
පිළිතුර - මෙතැන කිසිසේත්ම පාර්ලිමේන්තුව සහ අධිකරණය අතර ගැටුමක්‌ නෑ. තිබෙන්නේ ආණ්‌ඩුව අධිකරණය සමග ඇති කරගත් ගැටුමකුයි. අප කිසිසේත්ම මේ ගැටුමට හවුල් විය යුතු පුද්ගලයන් නොවෙයි. විශේෂයෙන්ම මේ උත්තරීතරයි කියන වචන සිංහල භාෂාවේ තිබෙන ගරු ගාම්භීර වචන පමණයි. නමුත් ඒ ආයතන තුළ එහි ජීවාත්මක බව නෑ.
ඔබ හිතන්න 18 වැනි සංශෝධන සම්මත කර ගැනීම වෙනුවෙන් අමාත්‍ය ධුරවලට බැංකු ණය කපා හැරීම වෙනුවෙන් කෝටි ප්‍රකෝටි ගාණට අලෙවි වූ මන්ත්‍රීවරුන් තමයි මේ. ඉතිං එවැනි ආයතනයක්‌ උත්තරීතර වෙනවාද? මේක නිකං කොටස්‌ වෙළෙඳපොළ. වැඩිම ඉල්ලුමට එහාට මෙහාට යන පුද්ගලයන් ඉන්න ආයතනයක කොහෙද උත්තරීතර බවක්‌. එහෙමනම් පෑලියගොඩ මාළු මාර්කට්‌ එකත් උත්තරීතරයි. එතැන විකුණන්නේ මාළු. මෙතැන විකිණෙන්නේ මිනිස්‌සු. ඒ නිසා අපි විශ්වාස කරන්නේ නෑ මේවා සැබෑ ජනතා පරමාධිපත්‍ය නියෝජනය කරන උත්තරීතර ආයතන බවට.
දැන් තිබෙන්නේ ජනතා කැමැත්ත පිළිබිඹු කරන පාර්ලිමේන්තුවක්‌ නොවෙයි. එහි විකෘතියක්‌. ඒ වගේම මේ ආයතන මේ වන විට විධායකයේ මුළු අණසකට යටත් කරගත්ත ආයතනයි. කොඳු කඩපු, සෘජුව තමන්ගේ හෘදය සාක්‍ෂිය වෙනුවෙන් පෙනී සිටින්න බැරි නිවට නියාලු බවට පත්කර තිබෙන ආයතනයි.
ප්‍රශ්නය - ඔබ මුලින් සඳහන් කළා දෝෂාභියෝග චෝදනා ගැන තැකීමක්‌ කරන්නේ නෑ කියලා. ඒත් මේ චෝදනා බරපතළයි. ජවිපෙ නිරන්තරයෙන් කියන දූෂණ වංචා - අක්‍රමිකතා කියන කුලකයට එය අයිතියි. ඇයි එය නොසලකා හරින්නේ?
පිළිතුර - ආණ්‌ඩුවේ තිබෙන්නේ කන්න හිතුණම කබරගොයත් තලගොයා කරගන්නා න්‍යායන්. ඇයට ඉදිරිපත් කර තිබෙන චෝදනා වලින් බහුතරයක්‌ ඇය අගවිනිසුරුවරිය ලෙස පත්කිරීමට පෙර ඉදිරිපත් කරන ලද චෝදනා. එවැනි චෝදනා තිබියදීත් ජනාධිපතිවරයා ඇය පත් කළේ ඇයි. දෙවැන්න සාමාන්‍යයෙන් දෝෂාභියෝගයක්‌ ගොඩනැගෙන්නේ ඒ නිශ්චිත මොහොතේ පැන නගින කරුණු මතයි. නෙවිල් සමරකෝන් අගවිනිසුරුවරයාට එරෙහිව දෝෂාභියෝගයක්‌ ගෙන ආවේ ඔහු එම තනතුරේ කටයුතු කරද්දී කරන ලද ප්‍රකාශයක්‌ හේතුවෙන්... ඊළඟට අගවිනිසුරු සරත් එන්. සිල්වාට දෝෂාභියෝගයක්‌ ගෙන ආවේ ඒ මොහොතේ පැන නැගුණු කාරණා මතයි. හැබැයි අගවිනිසුරුවරියට චෝදනා ගොනු කරන්නේ නිශ්චිත මොහොතේ කරුණු අරභයා නොවේ. මීට වසර ගණනාවකට පෙර කරන ලද දේවල් පදනම් කර ගනිමිනුයි. එය අපි අදාළ නොවන චෝදනා යෑයි කියන්නේ ඒ නිසයි. ඊළඟට මේ සමාජය දේශපාලනය කුණුවෙලා ගඳගහන මොහොතක ඔබ හිතනවද අධිකරණය විතරක්‌ බේරෙයි කියලා. මේ චෝදනා විභාග කරන හත්දෙනා ගැන හිතලා බලන්නකෝ. ඡේසුස්‌ වහන්සේ කිව්වා වගේ කිසිම වරදක්‌ නොකළ අයෙක්‌ ඉන්නවා නම් මෙන්න පළමු ගල ඇයට ගසන්න.· කියන එක තමයි අපට කියන්න තියෙන්නේ.
ප්‍රශ්නය - ඔබ කියනවා දිවි නැගුම පනත තමයි මේ දෝෂාභියෝගයට හේතුව කියලා. නමුත් ජවිපෙ ඇතුළු විපක්‍ෂය නගන ඔය චෝදනාව සමාජගතව ඇති බවක්‌ පේන්න නෑ. ජනතාව එය පිළිගන්නේ නෑ.
පිළිතුර - දැන් ඔබ මොන ජනතාව ගැනද ඔය කතා කරන්නේ. පසුගියදා පාර්ලිමේන්තුවට දිවි නැගුම පනත ඉදිරිපත් කළ මොහොතේ සමෘද්ධි නිලධාරීන් කැඳවා තිබුණා. ඔවුන් එතැනට කැඳවා තිබුණේ ජනකලා කේන්ද්‍රයේ දිවි නැඟුම පනත පිළිබඳව දැනුවත් කිරීමේ වැඩමුළුවක්‌ තිබෙනවා, ඒ සඳහා ගමන් වියදම් ආහාර සියල්ල දෙනවා කියන ලිත දැනුම්දීම මත. ඒ සියලු සාක්‌ෂි සහිත ලිපි මා ළඟ තිබෙනවා. දැන් එතකොට මේ අය ද ඔබ කියන ජනතාව. ඒ වගේම පසුගියදා අධිකරණයට හා පාර්ලිමේන්තුව අසලට ගෙන එන ලද පිරිස සහිත ඡායාරූපවල තිබෙනවා ඔවුන්ට මුදල් ලබා දෙන. ඒක ජනමතය නොවෙයි. මේ සල්ලි දීලා ගෙන්නපු උද්ඝෝෂකයන් ඉදිරිපත් කරන එක සටන් පාඨයක තිබෙනවා "දිවි නැඟුමට එරෙහි වූ අධිකරණය" කියලා. දැන් එතකොට හොරාට කලින් කෙහෙල්කැන වැට පැන්නා වගේ ඒ උද්ඝෝෂකයන්ම කියනවා දිවි නැඟුමට එරෙහි වූ නිසා තමයි මේක කරන්නේ කියලා. ඒ නිසා හරි පැහැදිලියි අපි මෙතෙක්‌ කියන ලද කාරණා ඒ උද්ඝෝෂකයන්ම තහවුරු කරලා තියෙනවා. වීඩියෝ දර්ශනවල තිබෙනවා මේ අයට සටන්පාඨ කියලා දෙන්නේ අර ඇමැතිතුමා. එක තැනකදි එක්‌ පුද්ගලයෙක්‌ අහනවා "අධිකරණයද උත්තරීතර?" කියලා. එතකොට එතුමා කියනවා "නෑ... නෑ... නෑ... පාර්ලිමේන්තුව" කියලා. එතකොට මේ අයද ජනතාව. කිසිම හැඟීමක්‌ නැති කිසිම දෙයක්‌ දන්නේ නැති මිනිස්‌සු ටිකක්‌ ගෙනල්ලා දාලා කරන මේ විකාරය සැබෑ ජනතා හඬ නෙවෙයි.
ප්‍රශ්නය - දොaෂාභියෝගය චෝදනා විභාගය පිළිබඳව කරුණු මාධ්‍යයට අනාවරණය නොකරන්නට ගත් තීරණය ගැන මොකක්‌ද තිබෙන විග්‍රහය.
පිළිතුර - විශේෂයෙන්ම අධිකරණයේදී නඩුවක්‌ විභාග කරන කොට විවෘත අධිකරණයේදී තමයි විභාග කරන්නේ. සාමාන්‍ය ජනතාවට සහ මාධ්‍යවේදීන්ට විවෘත කරමින් තමයි එය විභාග කරන්නේ. එතකොට පාර්ලිමේන්තුව කියන්නේ ජනතාවගේ පරමාධිපත්‍ය බලය කියලා තමයි කියන්නේ. ජනතාවගේ නියෝජනය වෙනුවෙන් තිබෙන ආයතනය කියලා තමයි එය හඳුන්වන්නේ. එතකොට ජනතාවගේ ආයතනයේ සිදුවන දේ මොකටද ජනතාවට හංගන්නේ. එතකොට ජනතාවගේ නියෝජිත කාර්ය භාරය අපි ඉටුකරනවා ජනතාවට හොරෙන්. ඒ නිසා මේ සියලු කරුණු මාධ්‍යයට විවෘත කළ යුතුයි. මේ උත්සාහ දරන්නේ වෙනත් කිසිවකටවත් නෙවෙයි. මේ සියල්ල කාමරයක බිත්ති හතරක්‌ තුළ තබාගෙන දඬුවම් දෙන්න යන ප්‍රයත්නයකුයි මේ තිබෙන්නේ. ඒ නිසා ආණ්‌ඩුව මේ තොරතුරු එළියට යැම පිළිබඳ වරප්‍රසාද ප්‍රශ්න නගමින් ඉන්නේ වෙන කිසිවක්‌ නිසා නොවෙයි ජනතාවට සැඟවිය යුතු කරුණු බොහෝමයක්‌ තිබෙන නිසයි. ඒ නිසා අප කියන්නේ මේ සියලු කරුණු මාධ්‍යයට විවෘත කළ යුතුයි. ඒ හරහා තමයි මාධ්‍යය හරහා රටේ ජනතාවට සාධාරණ විනිශ්චයක්‌ ලබාගත හැකි වන්නේ.
සරත් ෆොන්සේකා මහතාගේ සිද්ධියේදී යුද අධිකරණ ක්‍රියාවලිය මාධ්‍යයට වාරණය කළා. හැබැයි ඊට පසුව විවෘත අධිකරණයට ප්‍රශ්නය ආවට පස්‌සේ ජනතාව ඒ ගැන වැඩි අවබෝධයක්‌ ලබාගත්aතා.
මෙතැන තිබෙන්නේ යුද අධිකරණයක්‌ නෙවෙයි. මෙය ජනතාවගේ නියෝජිතායතනය. ඒ නිසා මෙය පූර්ණ වශයෙන්ම මාධ්‍යයට විවෘත විය යුතුයි. මේ හදන්නේ ජනතාවට හොරෙන් නඩු අහන්න... ජනතාවට වසන් කරපු ක්‍රියාමාර්ගවලට යන්න. මෙය සාධාරණ යෑයි අපි විශ්වාස කරන්නේ නෑ.
ප්‍රශ්නය - මේ වන විට දේශපාලන කරලියේ ඉස්‌මතුව ඇති එවැනි බොහෝ කරුණු කාරණා නිසා ජනතාවගේ සැබෑ ප්‍රශ්න යට යන බවක්‌ තමයි අපට පේන්නේ. ජවිපෙ පවා මේ මොහොතේ ඊට උනන්දු නොවන බවකුයි පේන්නේ.
පිළිතුර - නෑ ඒ කතාව වැරැදියි. දොaෂාභියෝගයත් ජනතාවගේ ප්‍රශ්නයක්‌... මේක ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය පිළිබඳව ප්‍රශ්නයක්‌. එතකොට එවැනි නිශ්චිත මොහොතක අපිට නිහඬව ඉන්න බෑ. මේකට අපි සක්‍රීයව මැදිහත් වී ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය වෙනුවෙන් වූ අරගලය අප ගෙන යනවා. අනික්‌ පොදු අරගලවලදිත් අපි මැදිහත් වෙනවා. පසුගිය හයවැනිදා තරුණයන්ගේ විශාල රැළියක්‌ අපි සූදානම් කළා. අද රටේ තරුණයන් විශාල අර්බුදයක ඉන්නේ. ඔවුන්ට
රැකියා නෑ. අධ්‍යාපනයට සරිලන රැකියා නෑ. ඔවුන් අපේක්‍ෂා භංගත්වයට පත්වෙලා. ගොවි ජනපදවල සක්‍රීය වැඩ කොටසක්‌ අපි ගොවි ජනතාව සමග එකතුවෙලා ගනිමින් ඉන්නවා. වෘත්තීය සමිති සමග සටන් ගණනාවක නියෑලී ඉන්නවා. අපි උපරිම සක්‍රීය දායකත්වයක්‌ ඒ සඳහා දක්‌වනවා.
-දිවයින

හොම්බෙන් යාම


හොම්බෙන් යාම
රාජපක්ෂ රෙජීමය ගොඩනැඟීමට යන දේශපාලන සංස්කෘතිය අන් කිසිවක් නොව ඊට එරෙහි කිසිවකු නොමැති දේශපාලන සංස්කෘතියකි. රෙජීමයට එරෙහි වන යම් කිසිවකු සිටී නම්, ඒ එරෙහි වන්නන්ට බොහෝ දුර්භාග්‍ය සම්පන්න ඉරණමකට මුහුණ දීමට සිදුවේ. අගවිනිසුරුවරිය කලක් තිස්සේ රෙජීමයේ හිතේෂිවන්තයකුව සිටියත් ප‍්‍රශ්නය පැන නැඟුණේ එක් වරක ආණ්ඩුව සමග එකඟ නොවූ නිසාය. අරුන්දික ප‍්‍රනාන්දු මන්ත‍්‍රීවරයා පවසන ආකාරයට නම් ප‍්‍රශ්නයට හේතුව දිවි නැඟුම පනතට විරුද්ධ වීමයි. කෙසේ හෝ දෝෂාභියෝගය ගෙන ඒමේ ආණ්ඩුවේ උවමනාව වූයේ තමන්ට එරෙහි වන අය මුහුණපාන ඉරණම පිළිබඳ පාඩමක් සමාජයට ඉගැන්වීමයි. එහෙත් දෝෂාභියෝගය කථානායකවරයාට භාර දී මාසයක් ඉක්ම යන මොහොත වන විට එම අරමුණ ඉටු කරගත නොහැකි අන්දමේ අවාසිදායක පරිසරයක් ආණ්ඩුවට ගොඩනැඟී ඇත.
තත්වය වෙනස් වීම ඇරැඹුණේ අගවිනිසුරුවරිය යටත් වීම පසෙකලා සටන් කිරීමට තීරණය කිරීමත් සමගය. ආණ්ඩුව අපේක්ෂා කළේ දෝෂාභියෝගය භාරදීමත් සමග ඇය ඉල්ලා අස්වනු ඇත කියාය. එහෙත් අගවිනිසුරුවරිය ඉල්ලා අස් නොවූවා පමණක් නොව එල්ල වී ඇති චෝදනාවලට පිළිතුරු දීම ද ආරම්භ කළාය. ඇය නීතිඥ සමාගමක් හරහා එල්ල කෙරුණු චෝදනාවලට පිළිතුරු සැපයූ අතර එම පිළිතුරු මාධ්‍ය හරහා සමාජගත විය. මේ තත්වය හමුවේ ආණ්ඩුව කළේ රජයේ මාධ්‍ය යොදවා පහත් පෙළේ අවලාද ප‍්‍රචාරය කිරීම හා මඩ පෝස්ටර් ඇලවීම පමණි. එම ක‍්‍රියාමාර්ගයන්ම පවා ආණ්ඩුව පරාජය දැක කලබල වී සිටින බවට හොඳ සංඥාවක් විය. ආණ්ඩුවේ කලබලය තවත් අනාවරණය වූයේ පසුගිය 23වැනිදා අගවිනිසුරුවරිය පාර්ලිමේන්තු විශේෂ තේරීම් කාරක සභාව හමුවේ සාක්ෂි දීමට පාර්ලිමේන්තුවට ගිය විට ඇයට ‘සැලියුට්’ නොකරන ලෙස පොලිස් නිලධාරීන්ට නියෝග නිකුත් කිරීම වැනි බාල බොළඳ වැඩවලිනි.
ඒ අතර මහින්ද හා ශිරාණි අතර තිබූ ගැටුම සමස්ත අධිකරණ තන්ත‍්‍රයම රෙජීමයේ දේශපාලන අධිකාරය සමග සටනකට වර්ධනය වන ලකුණු පෙනෙන්නට තිබේ. ඒ බව තවදුරටත් තහවුරු වූයේ දෙසැම්බර් 3වැනිදා අධිකරණ සේවා කොමිසම් සභාවේ ලේකම් මංජුල තිලකරත්නගේ කැඳවීමකට අනුව දිසා විනිසුරුවරුන්, මහෙස්ත‍්‍රාත් අධිකරණ විනිසුරුවරුන් හා කම්කරු විනිශ්චය සභා සභාපතිවරුන් කොළඹට පැමිණ පැවැත්වූ රැස්වීමේදීය. එම රැස්වීම ඇමතූ අගවිනිසුරුවරිය තමන්ට ඇති චෝදනාවලට පිළිතුරු දුන් බව මාධ්‍ය වාර්තා කර තිබිණි. ඉන් අනතුරුව ජනාධිපතිවරයාට හා කථානායකවරයාට යැවූ ලිපියක් මගින් විනිශ්චයකාරවරු, මේ සිදුවීමට අදාළ අවලාදාත්මක ප‍්‍රචාරයන් නතර කරන ලෙස ද පරීක්ෂණයේ පාරදෘශ්‍යභාවය සුරකින ලෙස ද ඉල්ලා තිබේ. මෙවැනි තත්වයක් ආණ්ඩුවට අතිශය අවාසිදායක වන අතර දෙසැම්බර් 4වැනිදා ආණ්ඩුව තමන්ට හිතවාදී උද්ඝෝෂණ සඳහා කැඳවා තිබුණේ ති‍්‍රරෝද රථ රියැදුරන් හා මර්වින් සිල්වාගේ මැරවරයන්ය. එවැනි ස්තරවලට පිටස්තර කිසිදු සමාජ බලවේගයක් සටන් බිමට කැඳවීමට ආණ්ඩුව අසමත් වී තිබෙන අතර සමාජයේ ප‍්‍රබුද්ධ හා සබුද්ධික කොටස් වේගයෙන් ආණ්ඩුවෙන් දුරස් වෙමින් සිටී.
උත්තර දෙක
ආණ්ඩුවට සිය අරමුණ ඉටු කරගත නොහැකිවාක් මෙන්ම අගවිනිසුරුවරිය සටන් කිරීමට තීරණය කිරීමත් අධිකරණ විනිසුරුවරුන් පාලනය කරගත නොහැකි වීමත් සමාජ මනෝභාවයන් ආණ්ඩුවට එරෙහිව පෙළගැසීමත් නිසා ඉතාම අවාසිදායක තත්වයක් උද්ගත වී තිබේ. අසීරු අඩියකට වැටී සිටින ආණ්ඩුවට සිය ගැලවීම සඳහා එල්ලෙන්නට ඇත්තේ පිදුරු ගස් දෙකකි. පළමු වැන්න ව්‍යවස්ථාදායකයේ ස්වාධීන අයිතිය පිළිබඳ පිදුරු ගසයි. ආණ්ඩුවේ තර්කය වන්නේ ජනතා පරමාධිපත්‍ය බලය ඇත්තේ පාර්ලිමේන්තුවට බැවින් පාර්ලිමේන්තුවේ කටයුතුවලට ඇඟිලි ගැසීමට අධිකරණයට බලයක් නොමැති බවයි. මේ සංවාදය තීව‍්‍ර වූයේ දෝෂාභියෝගය විභාග කරන විශේෂ පාර්ලිමේන්තු තේරීම් කාරක සභාවේ නියෝජිතයන් 11දෙනාට දෙසැම්බර් 14වැනිදා අධිකරණය ඉදිරියේ පෙනී සිටින ලෙස අධිකරණය නිකුත් කළ නොතීසි ඉවත දැමීමට කථානායකවරයා තීරණය කිරීමත් සමගය. මතුවී ඇත්තේ ව්‍යවස්ථාමය අර්බුදයකි. ධනේශ්වර නීතියට අනුව ගත් කල පාර්ලිමේන්තුව නීති පනවන අතර අධිකරණය කරන්නේ එම නීති ව්‍යවස්ථාවට අනුව අර්ථකථනය කිරීම හා නීති ක‍්‍රියාත්මක කිරීමයි. එම තර්කයට අනුව අධිකරණයට පාර්ලිමේන්තු කටයුතු පිළිබඳ තීරණ ගැනීමට අයිතියක් නැත. නමුත් මෙහි තවත් පැත්තක් ඇත. පාර්ලිමේන්තු ස්ථාවර නියෝග ව්‍යවස්ථාවට පටහැනිදැයි අර්ථකථනය කළ හැක්කේ අධිකරණයට පමණක් වන නිසා ඒ ගැන  ඕනෑම අයකු සාක්ෂිකරුවකු ලෙස කැඳවීමට අධිකරණයට බලය ඇත. මෙම තර්ක දෙකම ශක්තිමත් වන අතර ඇත්තේ ව්‍යවස්ථාමය අර්බුදයකි.
ව්‍යවස්ථාදායකය හා අධිකරණය අතර බලයේ සංවරණය හා තුලනය ගැන මේ සංවාද විද්වත් කවවල සංවාද බවට පත්ව ඇත. මෙම සංවාදවල දී ජනතාවට කිරීමට දෙයක් නැති අතර කිසිවකු ජනතාවට ක‍්‍රියාකාරීත්වයට කතා කරන්නේ ද නැත. ජනතාවගේ පාර්ශ්වයෙන් ගත් කල පවතින පාර්ලිමේන්තුව ජනතා මතයක් නියෝජනය නොකරන අතර එය පාදඩයන්ගේ, මැරයන්ගේ හා ඉසුරුමත් සිටුවරුන්ගේ කීර්තිය නඩත්තු කරන ව්‍යුහයක් පමණි. එය තුළ ජනතා පරමාධිපත්‍යය නියෝජනය වෙතැයි කථානායකවරයා මෙන්ම විපක්ෂ නායකවරයා ද එක හ`ඩින් කියන විට අපට ඇත්තේ සිනාවීමටය. අනෙක් අතට මේ බලහත්කාරීත්වයෙන් අධිකරණය ගලවා ගැනීම මගින් ජනතාවගේ අයිතීන් පිළිබඳ ප‍්‍රශ්නවලට විසඳුම් ලැබේය යන මායාවේ කොටස්කරුවන් වීමට ද අපේ කැමැත්තක් නැත. කෙසේ වෙතත් ජනතාවට අදාළ නොවන ව්‍යවස්ථාදායක - අධිකරණ සංවාදය තුළ ආණ්ඩුවට සිය බිඳ වැටීම සඟවාගත නොහැකිය.
මේ තත්වය හමුවේ ආණ්ඩුවට එල්ලිය හැකි එකම පිදුරු ගහ ජාතිවාදයේ පිදුරු ගහයි. මේ අසීරුතාව මැද ආණ්ඩුවට කිව හැකි සටන් පාඨය කුමක්ද? ඒ යුද්ධය අවසන් කළ ආණ්ඩුව තමන් බව යළි මතක් කිරීම හා දෙමළ ජනතාව තළා දැමීමට සූදානම් ආණ්ඩුව තමන් බව සිංහල සමාජයේ ජාතිවාදී හා ලූම්පන් ශ්‍රේණීන්ට ඒත්තු ගැන්වීමයි. පසුගිය දා අලූත්කඬේ අධිකරණය ඉදිරිපිටට පැමිණි ත‍්‍රිරෝද රථ රියැදුරන්ටත් පාර්ලිමේන්තු පිවිසුම් මාර්ගය ඉදිරියේ උද්ඝෝෂණ කළ මර්වින්ගේ මැරයන්ටත් කතා කළ හැකි මනෝභාවය එයයි. ආණ්ඩුව මේ අර්බුදයට මුහුණ දීමට සැරසෙන්නේ වැඩි වැඩියෙන් ජාතිවාදය පැතිරවීමෙන් හා සියලූම සිදුවීම් ඒ සඳහා යොදා ගැනීමෙනි. නොවැම්බර් 26වැනිදා යාපනය විශ්වවිද්‍යාලය තුළ කළ මළවුන් සැමරූ පහන් දැල්වීමේ සිද්ධිය ආණ්ඩුව ආශිර්වාදයක් කරගත්තේය. නොවැම්බර් 30වැනිදා යාපනය විශ්වවිද්‍යාලයේ මහා ශිෂ්‍ය සංගමයේ ලේකම් පී. දර්ශනම් ඇතුළු සිව් දෙනකු අත්අඩංගුවට ගනු ලැබූ අතර මේ වන විට ඉන් එක් අයකු පමණක් නිදහස් කර ඉතිරි තිදෙනා ආරක්ෂක ලේකම්වරයාගේ රැඳවුම් නියෝග මත මාස තුනකට රඳවා තබා ඇත. මෙසේ මර්දනය දියත් කරන අතර ආණ්ඩුව එම ජාතිවාදී මනෝභාවයන් අගවිනිසුරුවරියගේ දෝෂාභියෝගය සමග ගැට ගසයි. දෙසැම්බර් 01වැනිදා අරලියගහ මන්දිරයේ පැවැති පොත් එළිදැක්වීමක දී වසර 30ක යුද්ධයෙන් දිනා ගැනීමට නොහැකි වූ දේ අලූත්කඬේට ගොස් දිනා ගැනීමට උත්සාහ කරනවා යැයි ජනාධිපතිවරයා කළ ප‍්‍රකාශය මීට හොඳ නිදසුනකි.
මේ ජාතිවාදී ව්‍යාපෘතිය විසින් මුළු රටම පඹගාලක පටලැවේ. සමාජයක් ලෙස අපට යළිත් මේ වෙනුවෙන් රුධිරයෙන් වන්දි ගෙවන්නට සිදුවනු ඇත. එහෙත් ආණ්ඩුව පා පැදියේ ගිය ඉබ්බා මෙන් ජාතිවාදී පා පැදියේ යන අතර හඬනඟා කියන්නේ ‘හොද්දට ගියත් සෙකන්ඞ් නොවන’ බවය. හොද්දට යන්නේ රාජපක්ෂ පවුලේ අය නොව සිංහල - දෙමළ - මුස්ලිම් පීඩිත ජනතාවයි. බලලෝභී දේශපාලකයන්ගේ ජාතිවාදී ව්‍යාපෘති නිසා ජීවිත දහස් ගණනින් වන්දි ගෙවූ සමාජය ඉදිරිපිට යළිත් ඒ අවදානම හොල්මන් කරමින් සිටී. මහින්දව දිනවන හෝ අගවිනිසුරුවරිය දිනවන සංවාදය වෙනුවට සමස්ත සමාජයම මේ උගුලෙන් ගලවාගෙන පීඩිතයා දිනවන සංවාදය ආරම්භ කළ යුතුය. එකම විසඳුම එයයි.